1 Псальм Давіда. Напамін.
2 ГОСПАДЗЕ, у абурэньні Тваім не карай мяне і ў ярасьці Тваёй не вучы мяне!
3 Бо стрэлы Твае пранізалі мяне, і лягла на мяне рука Твая.
4 Няма цэлага месца на целе дзеля гневу Твайго, няма супакою ў костках маіх дзеля грэху майго.
5 Бо правіны мае ўзьняліся вышэй галавы маёй, як бярэмя цяжкое яны абцяжарваюць мяне.
6 Сьмярдзяць, гнаяцца раны мае дзеля дурасьці маёй.
7 Я скрывіўся, моцна схіліўся, усе дні ў смутку хаджу,
8 Бо сьцёгны мае напоўненыя распаленымі [ранамі], і няма цэлага месца ў целе маім.
9 Я зьнямогся і моцна скрышаны, я выю дзеля енку сэрца майго.
10 Госпадзе мой, перад Табою ўсё жаданьне маё, і уздыханьне маё ад Цябе не схаванае.
11 Сэрца маё трапечацца; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх — няма яго ў мяне.
12 Тыя, што любілі мяне, і бліжнія мае стаяць насупраць ранаў маіх, і сваякі мае стаяць здалёк ад мяне.
13 Тыя, што шукаюць душу маю, ставяць сіло [на мяне]; а тыя, што жадаюць ліхога для мяне, гавораць пра згубу маю і ўвесь дзень задумваюць падступнасьць.
14 А я, быццам глухі, ня чую, і быццам нямы, які не расчыняе вуснаў сваіх.
15 І стаўся я, быццам чалавек, які ня чуе, і няма дакараньня ў вуснах ягоных.
16 Бо на Цябе, ГОСПАДЗЕ, я спадзяюся; Ты адкажаш, Госпадзе, Божа мой!
17 Бо я сказаў: “Няхай яны ня радуюцца з мяне! Калі пахіснулася нага мая, няхай яны не вывышаюцца нада мною.
18 Бо я блізкі да падзеньня, і боль мой заўсёды перада мною.
19 Бо беззаконьне маё я апавядаю, сумую дзеля грэху майго.
20 А ворагі мае жывыя і ўзмацняюцца, і шматлікімі сталі тыя, якія няслушна мяне ненавідзяць.
21 Яны плацяць мне злом за дабро; яны супрацьстаяць мне, бо я за добрым ганюся.
22 Не пакінь мяне, ГОСПАДЗЕ, Божа мой, не аддаляйся ад мяне!
23 Пасьпяшайся на ўспамогу мне, Госпадзе выратаваньня майго!
Псальмы, псалом 37