1 I было просьле стацьцяў гэтых: і наказалі Язэпу: «Вось, айцец твой хворы». I ён узяў двух сыноў сваіх із сабою: Манаса а Яхрэма.
2 I азнаймілі Якаву, і сказалі: «Вось, сын твой Язэп прышоў да цябе». I натужыўся Ізраель, і сеў на пасьцелі.
3 I сказаў Якаў Язэпу: «БОГ Усемагучы зьявіўся імне ў Лузе, у зямлі Канаанскай, і дабраславіў мяне,
4 I сказаў імне: “Вось, я ўчыню цябе плодным, і размнажу цябе, і ўчыню зь цябе збор людаў, і дам зямлю гэтую насеньню твайму просьле цябе на дзяржаньне вечнае”.
5 I цяпер два сыны твае, што нарадзіліся табе ў зямлі Ягіпецкай, да прыходу майго да цябе да Ягіпту, мае яны; Яхрэм а Манас, як Рувін а Сымон, будуць мае.
6 Дзеці ж твае, што народзяцца ад цябе просьле іх, будуць твае. Іменям братоў іхных іх будуць менаваць у спадках іхных.
7 I я, як я прышоў з Падану, памерла ў мяне Рахіль у зямлі Канаанскай, у дарозе, як яшчэ заставалася кіўра зямлі, прысьці да Ефрафы, і я пахаваў яе там, у дарозе да Ефрафы, каторая Бэтлеем».
8 I абачыў Ізраель сыноў Язэпавых, і сказаў: «Хто гэтыя?»
9 I сказаў Язэп айцу свайму: «Сыны мае яны, каторых Бог даў імне тут». I сказаў: «Вазьмі ж іх да мяне, і я дабраслаўлю іх».
10 Вочы ж Ізраелявы сталі цяжкія ад старасьці: ня мог ён бачыць. I дабліжыў іх да яго, і ён пацалаў іх, і абняў іх.
11 I сказаў Ізраель Язэпу: «Бачыць від твой я не спадзяваўся: і вось, паказаў імне Бог і насеньне твае».
12 I вывеў іх Язэп із каленяў ягоных, і пакланіўся яму відам сваім да зямлі.
13 I узяў Язэп абодвых, Яхрэма ў правую сваю руку, супроці левае Ізраеля, а Манаса ў левую, супроці правае Ізраеля, і дабліжыўся да яго.
14 I выцягнуў Ізраель правіцу сваю, і палажыў на галаву Яхрэму, а ён быў малодшы, а левую на галаву Манасу. Умысьля палажыў гэтак ён рукі свае, бо Манас пяршак.
15 I дабраславіў Язэпа, і сказаў: «Бог, перад Каторым хадзілі айцове мае, Абрагам а Ісак, Бог, Каторы пасьціў мяне адгэнуль, як я існую, аж дагэтуль,
16 Тый Ангіл, што выбавіў мяне з усякага ліха, няхай дабраславе хлапцоў гэтых; і назавецца ў іх імя мае і імя айцоў маіх, Абрагама а Ісака, і няхай разрастуцца яны ў множасьць сярод зямлі».
17 I абачыў Язэп, што айцец ягоны палажыў правую руку сваю на галаву Яхрэмаву; і было ліхім гэта ў ваччу ягоным. I падпер ён руку айца свайго, каб зьняць яе з галавы Яхрэмавае на галаву Манасаву;
18 I сказаў Язэп айцу свайму: «Ня гэтак, войча мой, бо гэта пяршак; палажы правіцу сваю на ягоную галаву».
19 I адмовіўся айцец ягоны, і сказаў: «Ведаю, сыну мой, ведаю, таксама ён будзе людам, і таксама ён будзе вялікі, але брат ягоны малы ўзьвялічыцца над ім, і насеньне ягонае будзе паўнінёю народаў».
20 I падабраславіў іх таго дня, кажучы: «Табою будзе дабраславіць Ізраель, кажучы: “Няхай учыне цябе Бог, як Яхрэма а Манаса”». I пастанавіў Яхрэма перад Манасам.
21 I сказаў Ізраель Язэпу: «Вось, я паміраю. I будзе Бог із вамі, і зьверне вас да зямлі айцоў вашых.
22 I я даў табе адну дзель звыш братоў тваіх, тую, каторую я ўзяў з рук Аморэя мячом сваім а лукам сваім».
Першая кніга Масеява: Быцьцё, 48 глава