1 Галадоў цяжэла на зямлі.
2 I было як яны скончылі есьці збожжа, каторае прывезьлі зь Ягіпту, і сказаў ім ацец іхны: «Зьвярніцеся, купіце нам троху еміны».
3 I сказаў яму Юда, кажучы: «Тый чалавек стродка асьветчыў нам, сказаўшы: “Не абачыце віду майго, хіба будзе брат ваш із вамі”.
4 Калі згаджаешся паслаць брата нашага з намі, то зыйдзем а купім табе еміны;
5 А калі не пашлеш, дык ня зыйдзем, бо тый чалавек сказаў нам: “Не абачыце віду майго, хіба будзе брат ваш із вамі”».
6 I сказаў Ізраель: «Нашто вы зрабілі імне ліха, сказаўшы таму чалавеку, што ў вас ё яшчэ брат?»
7 Яны сказалі: «Пытаючы, распытаваў тый чалавек праз нас а праз радню нашу, кажучы: “Ці яшчэ айцец ваш жыў? ці ёсьць у вас брат?” Мы й казалі яму подле гэтых словаў ягоных. Ці маглі мы напэўна ведаць, што ён скажа: “3ьвядзіце брата вашага”».
8 I сказаў Юда Ізраелю, айцу свайму: «Пашлі хлапца; і мы ўстанем, і пойдзем, і будзем жыць, і не памрэм, і мы, і ты, і дзецяняты нашыя.
9 Я паручуся за яго, з мае рукі будзеце вымагаць яго. Калі я не прывяду яго да цябе і не пастанаўлю перад табою, то буду я грэшны перад табою на ўсі дні жыцьця.
10 Бо калі б мы не пазьніліся, дык цяпер мы ўжо зьвярнуліся б двойчы».
11 I сказаў ім Ізраель, айцец іхны: «Калі так, дык во што зрабіце: вазьміце з найлепшых пладоў зямлі ў судзіны вашыя і зьнясіце чалавеку дар: троху бальсаму а троху мёду а пернасьці а ладан а дактыляў а мігдалаў.
12 I срэбра другім наваратам вазьміце ў рукі вашы, а срэбра, назад паложана ў вадтуліны мяхоў вашых, зьвярніце рукамі сваімі: можа гэта абмыла.
13 I брата вашага бярыце, і, устаўшы, зьвярніцеся да чалавека таго.
14 I БОГ Усемагучы дасьць вам ласку перад відам таго чалавека, і ён выпусьце вам брата вашага другога а Веняміна. А я, калі спабудуся сваіх дзяцей, то спабудуся».
15 I ўзялі тыя людзі дар гэты, і срэбла ўдвая ўзялі ў рукі свае, і Веняміна; і ўсталі, і зышлі да Ягіпту, і сталі перад Язэпам.
16 I абачыў Язэп ізь імі Веняміна, і сказаў дамаверу свайму: «Увядзі гэтых людзёў у дом, і зарэж, што можна зарэзаць, і прыгатуй, бо з імною будуць палуднаваць гэтыя людзі».
17 I зрабіў тый чалавек так, як сказаў Язэп, і ўвёў тый чалавек людзёў гэтых у дом Язэпаў.
18 I баяліся людзі гэтыя, што прывялі іх да дому Язэпавага, і сказалі: «Гэта з прычыны срэбла, зьверненага ўперад у мяхі нашыя, прывялі нас, каб накінуцца на нас, і напасьці на нас, і ўзяць нас у няволю, і аслы нашыя».
19 I дабліжыліся яны да дамавера Язэпавага, і гукалі яму ля ўходу ў дом;
20 I сказалі: «О спадару наш, зыходзячы зышлі мы спачатку купляць еміны;
21 I было, як мы прышлі на папас, і разьвязалі мяхі свае — і во, срэбла кажнага ў вадтуліне мяха ягонага, срэбла нашае подле вагі свае, і мы зварачаем яго сваімі рукамі.
22 I срэбла другое мы зьнесьлі ў руках сваіх купіць еміны. Мы ня ведаем, хто паклаў срэбла нашае ў мяхі нашыя».
23 Ён сказаў: «Супакой вам! ня бойцеся! Бог ваш і Бог айца вашага даў вам скарб у мяхох вашых. Вашае срэбла прышло да мяне». I вывеў да іх Сымона.
24 I ўвёў чалавек тый людзёў гэтых у дом Язэпаў, і даў вады, і яны ўмылі ногі свае; і даў пошару аслом іхным.
25 I яны прыгатавалі дар да прыходу Язэпа ў палудзень, бо чулі, што там будуць палуднаваць.
26 I прышоў Язэп двору; і яны прынесьлі яму да дому дар, каторы ў руках іхных, і білі яму чалом да зямлі.
27 Ён папытаўся ў іх праз дабрабыт і сказаў: «Ці добра маецца ваш ацец стары, праз каторага вы гукалі? Ці жывець яшчэ ён?»
28 I сказалі яны: «Добра слузе твайму, айцу нашаму, яшчэ жывець». I сьхінуліся, і пакланіліся.
29 I ўзьняў вочы свае, і абачыў Веняміна, брата свайго, сына маці свае, і сказаў: «Ці гэта брат ваш малы, праз каторага вы казалі імне?» I сказаў: «Бог хай зьмілуецца над табою, сыну мой».
30 I пабарзьдзіў Язэп, бо ўзгарэліся яго пачуцьці да ягонага брата, і ён шукаў плакаць; і ўвыйшоў ён у пакой, і плакаў там.
31 I ўмыў від свой, і вышаў, і ўзьдзержаваўся, і сказаў: «Пастанавіце хлеб».
32 I пастанавілі яму асобна, і ім асобна, і Ягіпцянам, што елі зь ім, асобна, бо Ягіпцяне ня могуць есьці з Гэбрэямі хлеба, бо гэта агідна Ягіпцянам.
33 I селі яны перад ім, перша родны подле першароднасьці свае, а малады подле маладосьці свае, і дзівіліся людзі адзін перад адным.
34 I падавалі дзелі ад яго ім. I памнажыў дзель Веняміну супроці дзеляў кажнага зь іх пяць разоў. I пілі, і ўпіліся зь ім.
Першая кніга Масеява: Быцьцё, 43 глава