1 І СПАДАР даведаўся да Сорры, як сказаў; і ўчыніў СПАДАР Сорры, як казаў.
2 I зачала а нарадзіла Сорра Абрагаму сына ў старасьці яго, у часе, праз каторы казаў яму Бог.
3 I назваў Абрагам сына свайго, што нарадзіўся яму, каторага нарадзіла яму Сорра: Ісак.
4 I абрэзаў Абрагам Ісака, сына свайго, на восьмы дзень, як расказаў яму Бог.
5 Абрагаму было сто год, як нарадзіўся ў яго Ісак, сын ягоны.
6 I сказала Сорра: «Сьмех учыніў імне Бог; хто не пачуе, засьмяецца зь мяне».
7 I сказала: «Хто сказаў бы Абрагаму: “Будзе саіць дзеці Сорра”, бо я нарадзіла сына ў старасьці яго».
8 I вырасла дзяцё, і адвучана, і ўчыніў Абрагам вялікую чэсьць таго дня, як Ісак быў адвучаны.
9 I абачыла Сорра сына Гаґары Ягіпцянкі, каторага яна нарадзіла Абрагаму, што ён насьміхаецца,
10 I сказала Абрагаму: «Выжані гэтую служэбку а сына ейнага, бо не спадзець сыну нявольніцы гэтае із сынам маім, з Ісаком».
11 I было гэта нягодным у ваччу Абрагамовым дзеля сына ягонага.
12 I Бог сказаў Абрагаму: «Няхай ня будзе гэта нягодным у ваччу тваім дзеля хлопчыка і дзеля служэбкі свае; усе, што скажа табе Сорра, слухай голасу ейнага; бо ў Ісаку будзе названа табе насеньне.
13 Таксама й сына нявольніцы народам учыню, бо ён твае насеньне».
14 Абрагам устаў нараніцы, і ўзяў хлеба а мех вады, і даў Гаґары, і палажыў ёй на плечы, і дзецянё, і выслаў яе. Яна пайшла і заблудзіла ў пустыні Бэер Шаве.
15 I скончылася вада ў мяху, і яна заставіла дзецянё пад адным із кустоў.
16 I пайшла, і села насупроці так далёка, як із луку дастрэліць; бо яна сказала: «Хай не гляджу на сьмерць дзецяняці». I села насупроці, і ўзьняла голас свой, і плакала.
17 I пачуў Бог голас хлопчыкаў; і гукнуў ангіл Божы да Гаґары зь нябёсаў, і сказаў ёй: «Што з табою, Гаґар? ня бойся; бо пачуў Бог голас хлопчыка стуль, ідзе ён ё.
18 Устань, падыймі хлопчыка і дзяржы моцна рукою сваёю яго, бо ў народ вялікі ўчыню яго».
19 I адчыніў Бог вочы ейныя, і яна абачыла студню з вадою, і пайшла, і напоўніла мех вады, і дала піць дзецяняці.
20 I быў Бог із хлопчыкам; і ён вырас, і жыў на пустыні, і быў стралец із луку.
21 Ён жыў на пустыні Фаран; і ўзяла яму маці жонку ізь зямлі Ягіпецкае.
22 I было таго часу, і сказаў Авімелех а Фіхол, вайводца ягоны, Абрагаму, кажучы: «Бог із табою ў вусім, што ты робіш;
23 I цяпер прысягні імне Богам тут, што ты ня будзеш маніць імне ані пагону майму, ані ўнуку майму; і як я ласку чыніў табе, так будзеш рабіць з імною і ізь зямлёю, што ты падарожжуеш у ёй».
24 I сказаў Абрагам: «Прысягаю».
25 I ўпікаў Абрагам Авімелеху ўзглядам студні вады, каторую заглабалі слугі Авімелехавы.
26 I сказаў Авімелех: «Ня ведаў я, хто ўчыніў гэта, таксама ты не сказаў імне; таксама я ня чуў, апрача сядняшняга дня».
27 I ўзяў Абрагам драбнога й буйнога статку, і даў Авімелеху, і ўчынілі яны абодва змову.
28 I пастанавіў Абрагам сем тых ягнят із драбнога статку асобна.
29 I сказаў Авімелех Абрагаму: «А што гэта за сем авец гэтых, каторыя ты пастанавіў асобна?»
30 I сказаў: «Бо сем гэтых ягнят возьмеш ад рукі мае, каб яны былі імне сьветчаньням, што я выкапаў гэтую студню».
31 Затым і назваў гэтае месца: Бэер Шава (Студня Прысягі), бо там яны абодва прысягалі.
32 I ўчынілі змову ў Бэер Шаве. I ўстаў Авімелех а Фіхол, вайводца ягоны, і зьвярнуліся да зямлі Пілісцкае.
33 I засадзіў гай ля Бэер Шавы, і гукаў там у імя СПАДАРА, Бога вечнага.
34 I падарожжаваў Абрагам у зямлі Пілісцкай дзён шмат.
Першая кніга Масеява: Быцьцё, 21 глава