1 I сказаў СПАДАР Ною: «Увыйдзі ты і ўвесь дом твой у караб; бо Я цябе бачыў справядлівым перад Сабою ў родзе гэтым.
2 З усёга тога статку чыстага вазьмі сабе сем а сем, мужчынскае й жаноцкае плоці. А із статку, што ня чысты ён, па двое, мужчынскае й жаноцкае плоці.
3 Таксама з птушкі нябёснае сем а сем, самца й саміцу, каб захаваць плямя на віду ўсяе зямлі;
4 Бо ў канцу сямёх дзён Я спушчу дождж на зямлю сорак дзён і сорак ночаў; і выгублю ўсі істы, каторыя ўчыніў, зь віду зямлі.
5 I Ной зрабіў усе подле тога, што СПАДАР казаў яму.
6 I Ною было шасьцьсот год, і патопа была вадою па ўсёй зямлі.
7 I ўвыйшоў Ной, і сыны ягоныя, і жонка ягоная, і жонкі сыноў ягоных ізь ім у караб ад віду водаў патопы.
8 I із статку чыстага, і із статку нячыстага, і з птуства, і з усёга поўзаючага па зямлі.
9 Парамі, парамі прышлі яны да Ноя ў караб, самец і саміца, як казаў Бог Ною.
10 I было ў канцу сямёх дзён, і воды патопы былі на зямлі.
11 Шасьцьсотнага году веку Ноевага, другога месяца, сямнанцатага дня таго ж месяца, гэтага дня покнулі ўсі жаролы бяздоньня вялікага, і адтуліны нябёсныя адчыніліся;
12 I быў дождж на зямлі сорак дзён і сорак ночаў.
13 Гэтага самага дня ўвыйшоў у караб Ной а Сэм, Хам а Яфэт, сыны Ноевы, і жонка Ноева, і тры жонкі сыноў ягоных ізь імі.
14 Яны, і ўсялякая жывёла подле роду свайго, і ўсялякая статчына подле роду свайго, і ўсялякія паўзуны поўзаючыя па зямлі подле роду іхнага, усе птуства подле роду іхнага, усі крылатыя.
15 I ўвыйшлі да Ноя ў караб па пары, па пары з усялякага цела, у каторага дух жыцьця.
16 I тыя, што ўвыйшлі, самец і саміца з усялякага цела ўвыйшлі, як казаў яму Бог. I зачыніў СПАДАР за ім.
17 I была патопа сорак дзён на зямлі, і памнажыліся воды, і паднялі караб, і ён узьняўся над зямлёю.
18 I дужэлі воды, і павялічаліся вельмі на зямлі; і караб плаваў па відзе водаў.
19 I воды падужэлі вельмі а вельмі на зямлі, і пакрылі ўсі горы высокія, якія пад усімі нябёсамі.
20 На пятнанцаць локцяў дагары падужэлі воды і пакрылі горы.
21 I сканала ўсялякае цела, што кратаецца па зямлі, у птустве, і ў статку, і ў зьвярох, у вусіх паўзунох, што поўзаюць па зямлі, і ўсі людзі.
22 Усе, што мела дыханьне духа жыцьця ў ноздрах сваіх, усе, што на сухаземе, памерла.
23 I выгубіў Бог усе стварэньне, што на відзе зямлі, ад людзіны аж да статчыны, аж да паўзуна і аж да птушкі нябёснае, усе выгублена ізь зямлі: і застаўся толькі Ной і што было зь ім у караблю.
24 I дужэлі воды над зямлёю сто і пяцьдзясят дзён.
Першая кніга Масеява: Быцьцё, 7 глава