1 І ўсё зграмаджэньне ў тую ноч плакала ў голас,
2 і наракалі на Майсея і Аарона ўсе сыны Ізраіля, і казалі: «Лепш, каб мы былі паўміралі ў Эгіпце, або ў той бязьлюднай пустыні.
3 Навошта завёў нас ГОСПАД у гэтую зямлю, каб мы загінулі ад мяча, а жонкі і дзеці нашыя пайшлі ў палон? Ці ня лепш нам вярнуцца ў Эгіпет?»
4 І казалі адзін аднаму: «Паставім сабе правадыра і вернемся ў Эгіпет».
5 Пачуўшы гэта, Майсей і Аарон упалі ніцма на зямлю перад усёй царквою сыноў Ізраіля.
6 А Егошуа, сын Нуна, і Халеў, сын Ефунны, якія самі аглядалі зямлю, разьдзёрлі шаты свае
7 і казалі ўсяму зграмаджэньню сыноў Ізраіля: «Зямля, якую мы абыйшлі, вельмі добрая.
8 Калі ласкавы будзе ГОСПАД, то ўвядзе нас у яе і дасьць нам зямлю, якая ацякае малаком і мёдам.
9 Не бунтуйцеся супраць ГОСПАДА і не палохайцеся народу той зямлі, бо, як хлеб, мы іх праглынем. Яны ня маюць ніякай абароны, бо ГОСПАД з намі. Ня бойцеся іх».
10 Уся супольнасьць з абурэньнем гаманіла і хацела іх укаменаваць, калі над Намётам Спатканьня зьявілася хвала ГОСПАДА перад абліччам усіх сыноў Ізраіля.
11 І прамовіў ГОСПАД да Майсея: «Дакуль будзе зьневажаць Мяне народ гэты? Дакуль жа ня будзе ён верыць усім знакам, якія Я ўчыніў перад ім?
12 Я адведаю іх пошасьцю і зусім выгублю. А з цябе Я зраблю вялікі народ, мацнейшы за іх».
13 І сказаў Майсей ГОСПАДУ: «Вось жа пачуюць Эгіпцяне, ад якіх Ты вывеў народ гэты магутнасьцю Тваёй,
14 і будуць пра гэта казаць жыхарам зямлі, якія чулі, што Ты, ГОСПАДЗЕ, даешся бачыць Сябе тварам у твар, і воблака Тваё стаіць над імі, і Ты ідзеш перад імі днём у слупе воблачным, а ноччу — у слупе вогненным.
15 Дык калі гэты народ выб’еш да апошняга чалавека, народы, якія пра гэта пачуюць, скажуць пра Цябе:
16 “ГОСПАД ня мог увесьці народ у зямлю, якую ім запрысяг, дзеля таго Ён выбіў іх у пустыні!”
17 Дык няхай праславіцца моц Госпада, як Ты запрысяг, кажучы:
18 “ГОСПАД цярплівы і бязьмежнай міласэрнасьці, Які прабачае правіны і грахі і не пакідае без пакараньня, але карае беззаконьні бацькоў на сынах да трэйцяга, а нават да чацьвёртага пакаленьня”.
19 Дык даруй правіну народу гэтаму дзеля вялікай ласкавасьці Тваёй, як Ты прабачаў народу гэтаму ад Эгіпту аж дасюль».
20 І сказаў ГОСПАД: «Вось, Я прабачаю паводле слова твайго.
21 Але, як Я жывы, слава ГОСПАДА напоўніць усю зямлю!
22 Усе людзі, якія бачылі славу Маю і знакі, якія чыніў Я ў Эгіпце і ў пустыні, але ўсё ж такі спакушалі Мяне ўжо дзесяць разоў і ня слухалі голасу Майго,
23 не пабачаць яны зямлі, якую запрысяг Я бацькам іхнім, і ніхто з тых, хто зьневажаў Мяне, ня будзе аглядаць яе.
24 Толькі слугу Майго Халева, поўнага іншага духа, які ідзе за Мною, увяду Я ў тую зямлю, у якую ён ўжо ўвайшоў, і насеньне ягонае авалодае ёю.
25 Няхай Амалек і Хананейцы жывуць у далінах. Заўтра падымеце табар і вернецеся ў пустыню ў накірунку Мора Чырвонага».
26 І сказаў ГОСПАД Майсею і Аарону:
27 «Дакуль гэтая грамада ліхая будзе наракаць на Мяне? Чуў Я нараканьні сыноў Ізраіля.
28 Дык скажы ім: “Жыву Я, кажа ГОСПАД. Як вы гаварылі, Я пачуў, і гэтак зраблю вам!
29 У гэтай пустыні пападаюць трупы вашыя! Усе, што наракалі на Мяне, ад дваццаці гадоў і вышэй, палічаны.
30 Ня ўвойдзеце вы ў зямлю, на якой Я, падымаючы руку Маю, запрысяг пасяліць вас, апрача Халева, сына Ефунны, і Егошуа, сына Нуна.
31 А дзяцей вашых, пра якіх вы казалі, што яны будуць здабычай ворагаў, Я ўвяду, каб аглядалі зямлю, якою вы ўзгардзілі.
32 Што да вас, то вашыя трупы будуць ляжаць у гэтай пустыні.
33 А сыны вашыя будуць блукаць у пустыні сорак гадоў і будуць цярпець за нявернасьць вашую, пакуль ня счэзнуць трупы вашыя ў пустыні.
34 Па ліку сарака дзён, на працягу якіх аглядалі вы зямлю, год будзе залічаны за дзень, значыць, сорак гадоў вы будзеце пакутаваць за грахі вашыя і даведаецеся, што такое, калі Я пакінуў вас.
35 Я, ГОСПАД, сказаў і гэтак зраблю гэтаму ліхому зграмаджэньню, якое бунтуецца супраць Мяне. У гэтай пустыні вы загінеце і памрэцё».
36 І вось усе тыя людзі, якіх паслаў Майсей на выведваньне зямлі, і якія, вярнуўшыся, схілілі ўсю супольнасьць да нараканьня, падаючы ліхія весткі пра зямлю,
37 тыя, што разносілі ліхія весткі пра зямлю тую, памерлі раптоўна ў прысутнасьці ГОСПАДА.
38 Але Егошуа, сын Нуна, і Халеў, сын Ефунны, засталіся жывымі з усіх тых людзей, якія хадзілі выведваць зямлю.
39 Усе гэтыя словы пераказаў Майсей усім сынам Ізраіля, і народ вельмі засмуціўся.
40 Устаўшы назаўтра рана, узыйшлі яны на вяршыню гары і казалі: «Гатовыя мы пайсьці ў зямлю, пра якую казаў ГОСПАД, бо бачым, што мы саграшылі».
41 Майсей сказаў ім: «Чаму вы пераступаеце волю ГОСПАДА? Гэта ня будзе мець посьпеху.
42 Не ідзіце, бо няма ГОСПАДА з вамі, каб не пагінулі вы ад ворагаў вашых!
43 Амалек вось і Хананейцы перад вамі, ад мяча іхняга пагінеце, таму што вы адступіліся ад ГОСПАДА, і ня будзе з вамі ГОСПАДА».
44 Але яны вырашылі ўзыйсьці на вяршыню гары; а Каўчэг Запавету ГОСПАДА і Майсей ня выйшлі з табару.
45 Тады зыйшлі Амалекцы і Хананейцы, што жылi на гары, і разьбілі іх, і гналі іх аж да Хармы.
Кніга Лікі, 14 глава