1 Кіраўніку хору Ідуфуновага. Псальма Асафова.
2 Голас мой да Бога, я буду гукаць; голас мой да Бога, Ён нахінае вуха к імне.
3 У дзень уціску свайго я шукаю Спадара; ночы рука мая выцягнена й не апушчаецца; душа мая адмаўляецца ад пацехі.
4 Успамінаю Бога і ўздыхаю; размышляю, і дух мой млее. Сэля.
5 Ты зьдзержуеш векі аччу маіх; я так зьбедаваны, што не магу гукаць.
6 Разважаю дні старавечныя, гады адвечныя.
7 Успамінаю песьню сваю ночы; гукаю із сэрцам сваім, і мой дух скумае:
8 «Нягож назаўсёды адкінуў Спадар і наперад ня будзе зычлівы?
9 Нягож назаўсёды перастала ласка Японая? Ці скончылася слова Ягонае ў род а род?
10 Нягож забыўся Бог быць міласэрным і ў гневе зачыніў жаласьлівасьць Сваю?» Сэля.
11 I я прагукаў: «Вось болька мая; зьмена правіцы Навышняга».
12 Я ўспамінаю ўчынкі ЯГ, бо ўспамінаю старавечныя чудосы Твае!
13 Буду размышляць таксама ўсі справы Твае і размаўляць праз учынкі Твае.
14 Божа! у сьвятасьці дарога Твая. Хто бог вялікі, як Бог?
15 Ты Бог, Каторы чытае дзіва; Ты выявіў магутнасьць Сваю меж людаў;
16 Ты адкупіў плячом Сваім люд Свой, сыноў Якававых а Язэпавых. Сэля.
17 Бачылі Цябе воды, Божа, бачылі Цябе воды й лякаліся, нават глыбіні дрыжэлі.
18 Цур’ём ліліся воды з булакоў, голас выдалі хмары, нават стрэлы Твае выляталі.
19 Голас грому Твайго колам; асьвяцілі маланьні сьвет; трэслася а калацілася зямля.
20 У мору дарога Твая, і сьцежка Твая ў вялікіх водах, і сьляды Твае няведамныя.
21 Ты вёў, як статак, люд Свой рукою Масеяваю а Ааронаваю.
Псалтыр, псалом 76