1 Псальма Давідава. На ўспамін.
2 СПАДАРУ! ня ў гневе Сваім гань мяне, у шпаркосьці Сваёй не казьнер мяне;
3 Бо стрэлы Твае пранізалі мяне, і лягла на мяне рука Твая.
4 Няма цэлага месца ў целе маім ад абурэньня Твайго, няма супакою ў касьцёх маіх ад грэху майго;
5 Бо бяспраўі мае перайшлі галаву маю; як цяжар цяжкі, яны цяжшыя за мяне.
6 Сьмярдзяць і цякуць раны мае ад дурноты мае.
7 Я сусім чыста загбаўшыся а згорбіўшыся, увесь дзень хаджу хмарны;
8 Бо лядзьве мае напоўнены запаленьням, і няма цэлага месца ў целе маім.
9 Я сусім чыста высілены а разьбіты, я крычэў ад парушэньня сэрца свайго.
10 Спадару! перад Табою ўсі зычэньні мае, і ўздых мой ад цябе не схаваны.
11 Сэрца мае вельма б’ецца; пакінула мяне сіла мая, і сьвятліні аччу маіх і тае няма ў мяне.
12 Любовыя мае а прыяцелі мае сьцерагуцца болькі мае, і сваякі мае стаяць здалеку.
13 I пастанавілі сеці шукаючыя душы мае, шукаючыя ліха імне гукаюць крывое і ізрадлівае думаюць цэлы дзень.
14 Але я, як глухі, ня чую, як немы, што не адчыняе роту свайго.
15 I стаўся я, як муж, што ня чуе, і няма ў вуснах ягоных ганеньня.
16 Бо на Цябе, СПАДАРУ, спадзяюся; Ты адкажаш, Спадару, Божа мой.
17 Бо сказаў я: «Каб не весяліліся зь мяне, як пахісьнецца нага мая; яны вяльмуюцца над імною»;
18 Бо я гатоў кульгаць, і боль мой перад імною кажначасна.
19 Бяспраўе свае я прызнаю, я ў клопаце з прычыны грэху свайго.
20 Непрыяцелі мае жывы й дужэюць, і чысьленыя тыя, што невавідзяць мяне крыўдна.
21 Тыя, што адплачуюць імне благім за добрае, ненавідзяць мяне з тае прычыны, што я імкнуўся да дабра.
22 Не пакідай мяне, СПАДАРУ, Божа, не здаляйся ад мяне.
23 Пабарзьдзі на помач імне, СПАДАРУ, спасеньне мае!
Псалтыр, псалом 37