1 Кіраўніку хору. На Шошаніме. Давідава.
2 Выбаў мяне, Божа, бо воды прышлі аж да душы.
3 Я ўграз у глыбокай дрыгве, і няма адзяржаньня; увыйшоў у глыбіню вады, і плынь іх панесла мяне.
4 Я змогся ад галашэньня свайго, высахла грытанка мая; выцяклі вочы мае ад спадзяваньня Бога свайго.
5 Чысьленшыя за валасы на галаве маёй ненавідзячыя мяне бяз прычыны; умацаваліся ўцісканьнікі мае, манлівыя непрыяцелі мае; чаго я ня ўкраў, маю цяпер аддаць.
6 Божа! Ты знаеш дурноту маю, і віны мае не схаваны ад Цябе.
7 Няхай не засарамацяцца перазь мяне тыя, што спадзяюцца на Цябе, Спадару, СПАДАРУ войскаў. Няхай ня будуць паганьбены перазь мяне шукаючыя Цябе, Божа Ізраеляў!
8 Бо дзеля Цябе я цярплю ўпікі, ганьба пакрыла від мой.
9 Адчураліся мяне браты мае, чужым я сыном маці свае;
10 Бо рупатлівасьць па доме Тваім ізьела мяне, упікі ўпікаючых Табе палі на мяне.
11 I выплакаў я постам душу сваю, гэта стала ўпікамі імне;
12 I зрабіў я зрэб’е адзецьцям сваім, і стаў прыказяй ім.
13 Гукаюць празь мяне седзячыя ў браме, і п’ючыя хмельныя напіткі пяюць празь мяне.
14 Але што да мяне, малітва мая да Цябе, СПАДАРУ, у пажаданым часе; Божа! у множасьці ласкі Свае адкажы імне ў праўдзе спасеньня Твайго.
15 Ратуй мяне ад балота, і хай ня ўгразну я; ратуй ад непрыяцеляў маіх і ад глыбокіх водаў;
16 Няхай не панясець мяне плынь вады ані глыб праглынець мяне, ані зачыне дол свае адтуліны над імною.
17 Адкажы імне, СПАДАРУ, бо добрая ласка Твая; подле множасьці міласэрдзя Свайго, абярніся да мяне;
18 Не хавай віду Свайго ад слугі Свайго, бо я ў немарасьці; пабарзьдзі адказаць імне;
19 Дабліжся да душы мае, адкупі яе; напярэк злосьнікам маім вывальні мяне.
20 Ты ведаеш упікі імне, сорам мой а ганьбу маю; перад Табою ўсі ўцісканьнікі мае.
21 Упікі зламілі сэрца мае, так што я ў безнадзеяньню; спадзяваўся спагадніка, і няма, — і пацяшыцеляў, але не знайшоў.
22 I далі ў ежы імне жоўць, і прагнаць смагу маю далі імне воцат піць.
23 Няхай стол іхны стане ім сецьцю, няхай супакойныя чэсьці будуць ім пасткаю.
24 Няхай вочы іхныя занявісьнеюць, каб яны не маглі бачыць, а сьцёгны іхныя хай кажначасна дрыжаць.
25 Вылі на іх абурэньне Свае, і няхай палаючы гнеў Твой асягне іх.
26 Няхай селішча іхнае спусьцее, у буданох іхных хай ня будзе жывучага;
27 Бо таго, каго Ты выцяў, яны перасьлядуюць і праз мукі раненых Табою яны павядаюць.
28 Дадай ім бяспраўе на бяспраўе іхнае, няхай яны ня ўвыйдуць у справядлівасьць Тваю.
29 Няхай яны будуць выцерты з кнігі жыцьця і із справядлівымі хай ня будуць запісаны.
30 Але я бедны й мучаюся; спасеньне Твае, Божа, хай падыйме мяне!
31 Я буду выхваляці імя Божае песьняю, буду ўзьвялічаць Яго падзякаю.
32 Валей гэта будзе СПАДАРУ, чымся вол, чымся цялё з рагамі а з раздвоенымі капытамі.
33 Абачаць гэта пакорныя і ўзьвяселяцца; вы, што шукаеце Бога, няхай сэрцы вашыя акрыяюць;
34 Бо СПАДАР чуе галечаў і вязьнямі сваімі ня грэбуе.
35 Няхай выхваляюць Яго нябёсы й зямля, моры й усе, што кратаецца ў іх.
36 Бо Бог спасае Сыён і адбудуе месты Юдзіны; і будуць жыці там, і спадзець ён ім;
37 Насеньню слугаў Ягоных спадзець ён, і тыя, што любяць імя Ягонае, будуць жыці ў ім.
Псалтыр, псалом 68