1 Псальма Давідава, як ён быў на пустыні Юдэйскай.
2 Божа! Бог мой Ты. Цябе я золкам шукаю; сьмягне Цябе душа мая, тужа па Табе цела мае, як у сухой, высіляючай зямлі, без вады.
3 Гэтак у сьвятыні я сузіраў Цябе, каб бачыць сілу Тваю а чэсьць Тваю;
4 Бо лепшая ласка Твая за жыццё, мае вусны будуць выхваляць Цябе;
5 Так я буду дабраславіць Цябе ў жыцьцю сваім; у імя Твае ўзьніму рукі свае.
6 Як шпікам а тукам сыціцца душа мая, радаснымі вуснамі выхваляе Цябе рот мой,
7 як я думаю празь Цябе на пасьцелі сваёй, на ночных вартах размышляю празь Цябе;
8 Бо Ты быў на помач імне, і ў сьценю крылаў Тваіх я пяю.
9 Прыліпла душа мая да Цябе; правіца Твая падпірае мяне.
10 Але тыя, што шукаюць зьнішчыць жыцьцё мае, пойдуць у споднія месцы зямлі;
11 Будуць сьцяты мячом, будуць здабыткам лісоў.
12 А кароль будзе цешыцца ў Богу, пахваляцца ўсі прысягаючыя Ім, бо заткнёныя будуць раты манюкаў.
Псалтыр, псалом 62