1 Кіраўніку хору. Подле «Не загубі». Пісань Давідава.
2 Ці запраўды цішком гукаеце вы справядлівасьць і пасьціва судзіце, сынове людзкія?
3 Наадварот, вы ў сэрцу бяспраўе чыніце, — глабаньне на зямлі важаць рукі вашы.
4 Ужо ад улоньня бязбожныя адчураліся, ад жывата блудзілі гукаючыя ману.
5 У яго атрута, як атрута гадава, як глухога гада, што затыкае вуха свае,
6 Што ня чуе голасу чараўніка, чараўніцтва чараў мудрага.
7 Божа! пакрышы зубы ў роце яму; кутнія зубы левянятам разьбі, Божа!
8 Няхай расплывецца, як вада, што расьцякаецца; як пусьце ён стрэлы свае, хай будуць, як зломленыя;
9 Хай будзе, як сьлімак, што тае, і няма яго, як ськідыш жонкі, што ня бачыў сонца.
10 Уперад чымся гаршкі вашы пачуюць цернь, няхай як сырога альбо абгарэлага яго зьмяцець.
11 Справядлівы будзе цешыцца, як будзе аглядаць помсту; ён абмые ногі свае ў крыві бязбожнага.
12 I скажа чалавек: «Напэўна гэта плод справядліваму; напэўна там ё Бог, Каторы судзе на зямлі».
Псалтыр, псалом 57