1 Кіраўніку хору. Праз галубу далёкага тарпатыновага дзерва. Міхтам Давідаў, як Пілішчане захапілі яго ў Ґафе.
2 Зьмілуйся над імною, Божа, бо людзіна хоча глынуць мяне; увесь дзень ваююць а ўціскаюць мяне.
3 Увесь дзень варагі мае глытаюць мяне, бо шмат хто ваюе з імною, о Навышні!
4 Таго дня, як я баюся, я спадзяюся на Цябе.
5 У Богу ўслаўлю слова Ягонае, на Бога я спадзяюся, не збаюся, — што можа цела зрабіць імне?
6 Увесь дзень перакручуюць словы мае; усі думкі іхныя супроці мяне на благое;
7 Зьбіраюцца, хаваюцца, назіраюць за маімі сігнямі, быццам цікуюць на душу маю.
8 Дык адплаці ім за іхны выступ, у гневу ськінь люды, Божа!
9 Ты палічыў туляньне мае; палажы сьлёзы мае ў бутлю Сваю, — ці ня ё яны ў кнізе Тваёй?
10 Тады адступяць варагі мае назад у дзень, калі я гукаю. Гэта я ведаю, што Бог із імною.
11 У Богу ўслаўлю слова, у СПАДАРУ ўслаўлю слова.
12 На Бога я спадзяюся, не збаюся, — што можа чалавек зрабіць імне?
13 На імне, Божа, абятніцы Твае; выпаўню падзякі Табе, бо Ты вывальніў душу маю ад сьмерці, ці не захаваеш ногі мае ад спатыкненьня, каб я мог хадзіць перад відзеньням Божым у сьвятліні жыцьця.
Псалтыр, псалом 55