1 Псальма Асафова. БОГ, Бог СПАДАР гукаў і прыгукаў зямлю ад усходу сонца аж да заходу.
2 Із Сыёну, супоўнасьці харашыні, Бог зьзяў.
3 Бог наш прыйдзе, Ён не маўчыць: перад Ім цяпло жаручае, навокал Яго вялікая бура.
4 Ён гукае нябёсы згары й зямлю, судзіць люд Свой:
5 «Зьбярыце да Мяне дабрачэсьлівых Маіх, каторыя зрабілі змову з Імною пры аброку».
6 I агалосяць нябёсы справядлівасьць Ягоную, бо Бог — Ён судзьдзя. Сэля.
7 «Слухай, людзе Мой, а Я буду гукаць; Ізраелю! Я буду сьветчыць супроці цябе; Я Бог, Бог твой.
8 Не за аброкі твае я буду ганіць цябе; усепаленьні твае кажначасна перад Імною.
9 Я не вазьму быка з дому твайго ані казлоў з хлева твайго;
10 Бо Мае ўсі зьвяры лесавыя, статак на тысячах горах;
11 Я знаю ўсі птушкі гаравыя, і тыя, што кратаюцца на полю, у Мяне.
12 Калі б Я галадаваў, Я не сказаў бы табе; бо сьвет і ўсе, што на ім, Мае.
13 Ці Я ем мяса валоў альбо п’ю кроў козаў?
14 Абрачы Богу падзяку, і заладзь абятніцы Навышняму,
15 I гукай Мяне ў дзень бяды; Я выбаўлю цябе, і ты ўсьціш Мяне».
16 Але бязбожнаму Бог кажа: «Нашто павядаць табе ўставы Мае і на вусны браць змову Маю?
17 Бо ты ненавідзіш навуку й кідаеш словы Мае за сябе.
18 Як бачыш злодзея, ты прыяеш яму, і з чужаложнікамі дзель твая.
19 Вуснам сваім ты даеш волю на благое, і язык твой пляцець ашуку.
20 Сядзіш і гукаеш на брата свайго, пушчаеш абмову на сына маці свае.
21 Ты гэта рабіў, і Я маўчэў; ты думаў, што Я быў такі, як ты. Я буду ганіць цябе й выкладу гэта перад ачыма тваімі.
22 Зразумейце ж гэта тыя, што забываецеся Бога, каб не парваў Я, і ня будзе каму выбавіць.
23 Хто абракае падзяку, тый сьціць Мяне; хто парадкуе дарогу сваю, таму Я пакажу спасеньне Божае!»
Псалтыр, псалом 49