1 Дзякуйце СПАДАРУ, бо добры, бо на векі міласэрдзе Ягонае!
2 Няхай кажуць адкупленыя СПАДАРОМ, каторых Ён адкупіў з рукі ўцісканьніка,
3 I ізь земляў зьбер іх, з усходу і із захаду, з поўначы й з паўдня.
4 Яны падарожжавалі на пустыні пустыннаю дарогаю, не знаходзілі места жыць;
5 Галодныя а ўсьмяглыя, душа іхная млела ў іх.
6 I загукалі да СПАДАРА ў немарасьці сваёй, з гароты іхнае ратаваў іх,
7 I павёў іх простаю дарогаю, каб прышлі да места асяленьня.
8 Хваліце СПАДАРА за ласку Ягоную і за чудосы Ягоныя сыном людзкім!
9 Бо Ён досыць чыне жадаючай душы і галодную душу напаўняе дабром,
10 Такіх, што сядзяць у цемні і ў сьмяротным сьценю, скаваныя бядою а зялезам;
11 Бо яны збунтаваліся супроці слоў Божых і ўлегцы замелі раду Навышняга,
12 Затым Ён скарыў нямернаю працаю сэрца іхнае; спатыкнуліся й ня было памачніка.
13 І загукалі да СПАДАРА ў немарасьці сваёй, з гароты іхнае выбавіў іх,
14 Вывеў іх ізь цемні й сьмяротнага сьценю і разарваў вязі іхныя.
15 Хваліце СПАДАРА за ласку Ягоную й за чудосы Ягоныя сыном людзкім!
16 Бо Ён паламіў брамы бранзовыя і пасек завалы зялезныя.
17 Дурныя бедавалі з прычыны выступу свайго і з прычыны бяспраўяў сваіх;
18 Усякае ежы брыдзілася душа іхная, і яны дайшлі да брамаў сьмерці.
19 I загукалі да СПАДАРА ў немарасьці сваёй, з гароты іхнае выбавіў іх;
20 Паслаў слова Свае, і вылячыў іх, і вывальніў ад зьнішчэньня іхнага.
21 Хваліце СПАДАРА за ласку Ягоную і за чудосы Ягоныя сыном людзкім!
22 I няхай абракаюць аброкі падзякі і абяшчаюць справы Ягоныя зь пяцьцём.
23 Каторыя плаваюць па мору ў караблёх, маюць заняткі на вялікіх водах,
24 Тыя бачаць учынкі СПАДАРОВЫ й чудосы Ягоныя ў глыбіні;
25 I раскажа Ён, і ўзьнімаецца бура, каторая падыйме хвалі яго;
26 Узьнімаюцца да нябёс, спушчаюцца да бяздоньняў; душа іх млее ў бядзе;
27 Яны круцяцца, хістаюцца, як п’яны; уся мудрасьць у іх гіне.
28 I загукалі да СПАДАРА ў немарасьці сваёй, і з гароты іхнае вывеў іх;
29 Ён зьмяніў буру ў цішыню, і змоўклі хвалі;
30 I цешыліся, бо супакоіліся, і прывёў іх да жаданага порту.
31 Хваліце СПАДАРА за ласку Ягоную і за чудосы Ягоныя сыном людзкім!
32 Няхай узьвялічаюць Яго ў збору люду і на пасядзеньню старцоў хай хваляць яго.
33 Ён абарачае рэкі ў пустыню й жаролы водаў — у бязводны край,
34 Уродлівую зямлю — у салоную, за нягоднасьць жывучых на ёй.
35 Ён абарачае пустыню ў вазёры водаў і сухую зямлю — у жаролы водаў,
36 I селе там галодных, каб яны прыгатавалі месца на асяленьне;
37 I засяюць полі, і садзяць вінішчы, каторыя даюць урод жніва.
38 I Ён дабраславе іх, і яны вельмі множацца, і статку іхнага ня менее.
39 Ізноў іх паменела, і ўгнуліся ад злога ўціску а смутку.
40 Ён ільлець грэбаваньне на князёў і прычыняе, што яны блудзяць на пустыні, ідзе няма дарогі.
41 Ён падыймае беднага зь немарасьці і множа радзімы, як стаду.
42 Бачаць справядлівыя й цешацца, а ўсякае бяспраўе зачыняе рот свой.
43 Хто мудры, тый зацяме гэта, і зразумее ласкі СПАДАРОВЫ.
Псалтыр, псалом 106