1 Дабраслаў, душа мая, СПАДАРА! СПАДАРУ, Божа мой! Ты вельма ўзьвялічыўся, сьцёй а вяліччам Ты апрануўся;
2 Каторы акрываешся сьвятлінёю, як адзецьцям; расьцягаеш нябёсы, як заслону;
3 Каторы кладзеш у воды бёрны пакою Свайго; Каторы робіш булакі цялежкамі Сваімі; Каторы ходзіш на крылах ветру;
4 Каторы робіш духі ангіламі Сваімі, палаючае цяпло — службітамі Сваімі.
5 Заклаў зямлю на подах яе, каб не пахіснулася на векі;
6 Як адзецьцям, глыбінёю Ты накрыў яе; воды стаялі на горах;
7 Ад ганеньня Твайго яны ўцяклі, ад гуку грому Твайго яны пабарзьдзілі.
8 Падняліся горы, апалі даліны на месца, што Ты заклаў ім.
9 Граніцу правёў, каб не пераступілі яны, каб не зьвярнуліся яны пакрыць зямлю.
10 Ты крыніцы абарачаеш у цур’і, меж гор яны цякуць;
11 Пояць усі палявыя зьвяры; дзікія аслы праганяюць смагу сваю.
12 Ля іх маюць свае сялібы птушкі нябёсныя, памеж гольля, пушчаюць голас.
13 Ён пое горы з пакояў Сваіх; з пладоў справаў Тваіх зямля сыціцца.
14 Ён расьціць траву статку і зяленіва на службу чалавеку, каб дастаць емя зь зямлі.
15 I віно вяселе сэрца людзіне, алей робе від бліскучым, і хлеб моцне сэрца людзіны.
16 Сыцяцца дзервы СПАДАРОВЫ, кедры лібанскія, што Ён пасадзіў,
17 Ідзе птушкі гнезьдзяцца, бусел, кіпрысы дом яго,
18 Высокія горы дзікім козам, скалы — схоў трусом.
19 Ён прызначыў месяц на поры, сонца знае заход свой.
20 Ты робіш цямноту, і ноч настаець, у ёй усі зьвяры лесавыя кратаюцца,
21 Левяняты равуць здабытку й шукаюць у Бога жыру свайго.
22 Сонца ўзыходзе, яны зьбіраюцца й кладуцца ў норы свае.
23 Чалавек выходзе на работу сваю й да працы свае аж да вечара.
24 Якія вялікія справы Твае, СПАДАРУ! Усі Ты ўчыніў мудрасьцяй; зямля поўная меньня Твайго.
25 Вось, мора вялікае а шырокае, а ў ім няшчысьлёныя паўзуны, жывёла вялікая й малая;
26 Там плаваюць караблі; Левяфана гэнага ўхармаваў, гуляць у ім.
27 Гэтыя ўсі чакаюць Цябе, каб Ты даў ім жыр упару.
28 Даеш ім, яны зьбіраюць; адчыняеш руку Сваю, яны сыцяцца дабром.
29 Ты хаваеш від Свой, яны пужаюцца; Ты адбіраеш дых іхны, здыхаюць і ў пыл свой зварачаюцца;
30 Пасылаеш Дух Свой, яны ствараюцца, і Ты аднаўляеш від зямлі,
31 Хай будзе слава СПАДАРОВА на векі; хай цешыцца СПАДАР з учынкаў Сваіх.
32 Ён гляне на зямлю, і яна дрыжыць; даткнецца гор, і кураць.
33 Буду пяяць СПАДАРУ, пакуль жыву; буду пяяць Богу свайму, пакуль быцьцё мае.
34 Няхай думка мая будзе прыемная Яму; я буду весяліцца ў СПАДАРУ.
35 Няхай зьгінуць грэшнікі ізь зямлі, і няхай нягодных ня будзе болей. Дабраслаў, душа мая. СПАДАРА! Галілуя!
Псалтыр, псалом 103