1 Чалавек, народжаны жонкаю, малачасны й поўны клопату.
2 Ён выходзе, як кветка, і зразаецца; уцякае, бы сьцень, і ня трывае.
3 I на гэтага ж Ты адчыняеш вочы Свае й мяне вядзеш на суд із Сабою?
4 Хто ўдасца чысты ад нячыстага? Ні водзін.
5 Калі яму дні азначаны, і лік месяцаў яго ў Цябе; калі Ты азначыў яму граніцу, каторую ён не пярэйдзе;
6 Дык адхініся ад яго; хай ён супачыне, пакуль ня сконча, як найміт, дня свайго.
7 Бо ё дзерву надзея, што яно, калі й будзе ссечана, ізноў адменіцца, і атожылы не перастануць,
8 Калі й застрэў у зямлі карэнь яго, і пень яго замер у пыле,
9 Ад паху вады яно будзе пукацца й пусьце пагоны, як расьліна.
10 А муж памірае й гніець; сканае людзіна, і йдзе яна?
11 Адходзяць воды з мора, і рака ападае а высыхае:
12 I людзіна ляжа і ня ўстане; аж да сканчэньня неба не прачхнуцца і ня ўстануць ад сну свайго.
13 О, калі б Ты ў шэолю схаваў мяне і таіў мяне, пакуль пройдзе гнеў Твой; прызначыў імне рок і потым успомнеў аб імне!
14 Як памрэць муж, ці ажывець ён? Усі дні прызначанага імне часу я ждаў бы, пакуль прыйдзе імне адмена.
15 Ты загукаеш, і я адкажу Табе; дзела рук Сваіх Ты зажадаеш;
16 Бо цяпер Ты лічыш сігні мае, і ці ня цікуеш грэху майго;
17 Запячатаваны ў зьвязку выступ мой, і Ты зашыў бы віну маю.
18 Але гара, валячыся, развалюецца, і скала зыходзе зь месца свайго;
19 Вада сьцірае камяні, паводка яе змывае земны пыл, — так і надзею чалавека Ты нішчыш.
20 Перамагаеш яго на век, і ён адыходзе; мяняеш яму від, і адсылаеш яго.
21 Сыноў ягоных усьціваюць, і ён ня ведае гэтага; іх паніжаюць, і ён ня цяме іх.
22 Ён чуе толькі боль собскага цела свайго і плача толькі па сабе».
Кніга Ёвава, 14 глава