1 І сказаў ГОСПАД Майсею:
2 «Кажы сынам Ізраіля і гавары ім: Калі які чалавек дае шлюбаваньне пасьвяціць душу ГОСПАДУ па ацаненьні тваім,
3 дык калі б гэта быў мужчына ад дваццаці да трыццаці гадоў, то будзе ён ацэнены на пяцьдзясят сыкляў срэбрам па вазе сьвятыні,
4 а калі жанчына, то будзе ацэнена на трыццаць сыкляў.
5 А ад пятага году да дваццатага будзе твая ацэнка мужчыны — дваццаць сыкляў срэбра па вазе сьвятыні, а жанчыны — дзесяць.
6 А ад аднаго месяца да пяці год даецца за мужчыну пяць сыкляў, а за жанчыну — тры сыклі.
7 Ад шасьцідзесяці гадоў і вышэй за мужчыну даецца пятнаццаць сыкляў, а за жанчыну — дзесяць.
8 Калі б хто быў так бедны і ня мог бы заплаціць ацаненьня, няхай паставяць яго перад сьвятаром, а той ацэніць; і што ён можа даць, няхай тое дасьць.
9 Калі гэта будзе быдла, якое складаецца ў ахвяру ГОСПАДУ, дык усё, што шлюбаваў для ГОСПАДА, ёсьць рэччу сьвятою.
10 Нельга яго замяніць, ані лепшае — горшым, ані горшае — лепшым. Калі б жа хто замяніў, то і тое, што заменена, і на што заменена, будзе рэччу сьвятой для ГОСПАДА.
11 Калі б хто шлюбаваў жывёлу нячыстую, якой ня можна складаць у ахвяру ГОСПАДУ, то прывядуць яе да сьвятара,
12 які ацэніць яе, ці яна добрая, ці благая, ды якую ўстановіць цану, такая і будзе.
13 Калі хто захоча выкупіць яе, няхай дадасьць пятую частку да ацэнкі яго.
14 Калі хто пасьвяціць дом свой ГОСПАДУ як сьвятую рэч, дык сьвятар ацэніць той дом паводле таго, ці ён добры, ці благі. Як сьвятар яго ацэніць, такая будзе ягоная вартасьць.
15 А калі той, хто яго ахвяраваў, захоча адкупіць яго, то дадасьць пятую частку кошту яго і будзе мець дом.
16 Калі хто пасьвяціць ГОСПАДУ частку ўласнага поля, то ацэнка твая павінна быць паводле засеву: за засеў гомару ячменя — пяцьдзесят сыкляў срэбра.
17 Калі хто пасьвяціць поле сваё ў год юбілейны, твая ацэнка будзе важная.
18 Калі ж хто пасьвяціць зямлю сваю пасьля году юбілейнага, тады сьвятар палічыць суму грошаў па гадах, якія застаюцца да наступнага году юбілейнага, i належна абнізіць ацэнку.
19 Калі той, хто пасьвяціў зямлю, адкупіць яе, то дадасьць пятую частку вышэй ацэнкі і будзе мець яе.
20 А калі ён ня выкупіць зямлі, і калі гэтая зямля будзе прададзена каму іншаму, то ня можа быць выкупленая.
21 У такім выпадку, калі зямля ў годзе юбілейным станецца свабоднай, будзе яна належаць ГОСПАДУ як рэч сьвятая, як зямля пад клятвай. Станецца яна ўласнасьцю сьвятара.
22 А калі хто пасьвяціць ГОСПАДУ зямлю, купленую не з уласнасьці продкаў,
23 то сьвятар палічыць вялікасьць ацэнкі да юбілейнага году, і павінен ён аддаць яшчэ таго самага дня ГОСПАДУ суму ацаненьня як сьвятую рэч.
24 У год юбілейны зямля вернецца да таго, ад каго была куплена, чыёй была ўласнасьцю.
25 Кожная ацэнка твая павінна быць паводле сыклю сьвятыні. Адзін сыкль раўняецца дваццаці герам.
26 Ніхто ня можа пасьвяціць і шлюбаваць Госпаду першароднае з быдла, якое і так належыць Госпаду, ці то вол, ці то авечка, бо яны — ГОСПАДАВЫ.
27 Калі гэта жывёла нячыстая, то можна яе выкупіць за суму ацэнкі тваёй, дадаючы да яе адну пятую. Калі ня будзе выкуплена, то прадасца па суме ацэнкі тваёй.
28 Калі хто пасьвяціць штосьці з уласнасьці сваёй ГОСПАДУ як клятву: чалавека, жывёлу або частку уласнай зямлі — то гэта рэч ня будзе ані прададзена, ані выкуплена. Кожная клятва — гэта рэч найсьвяцейшая для ГОСПАДА.
29 Ніводзін чалавек, які пасьвячаны ГОСПАДУ як клятва, ня можа быць выкуплены, павінен быць ён забіты.
30 Кожная дзесяціна зямлі з пасеву зямлі і з пладоў дрэваў ёсьць ГОСПАДАВА, гэта сьвятая рэч для ГОСПАДА.
31 Калі б хто хацеў выкупіць частку дзесяціны сваёй, то дадасьць да яе адну пятую.
32 Кожная дзесяціна з валоў, авечак, козаў, якія праходзяць пад палкай пастуха, ёсьць пасьвечаныя ГОСПАДУ.
33 Ня будзе адрознівацца, што добрае, а што благое, і ня будзе рабіцца ніякай замены. Калі хто, аднак, зробіць замену, то абедзьве жывёлы, і адна, і другая, будуць пасьвечаныя ГОСПАДУ. Ня могуць яны быць выкуплены».
34 Такія вось прыказаньні, якія даў ГОСПАД Майсею і сынам Ізраіля на гары Сынай.
Кніга Лявіт, 27 глава