1 І расказаў Ахаў Езабэлі ўсё, што зрабіў Ільля і што пазабіваў усіх прарокаў мячом.
2 І Езабэль паслала да Ільлі пасланца, каб сказаў: «Няхай гэта зробяць мне богі і яшчэ дададуць, калі заўтра ў гэтую пару я не зраблю з душою тваёю тое, што зроблена з душою кожнага з іх».
3 І напалохаўся Ільля, і ўстаў, і пайшоў, каб уратаваць жыцьцё сваё. І прыйшоў ён у Бээр-Шэву Юдэйскую, і пакінуў там слугу свайго.
4 А сам пайшоў у пустыню на дзень дарогі, і сеў пад ядлоўцам, і прасіў сабе сьмерці, і жаліўся: «Досыць ужо для мяне, ГОСПАДЗЕ! Вазьмі душу маю, бо я ня лепшы, чым бацькі мае».
5 І лёг ён, і заснуў у ценю ядлоўца. І вось, анёл ГОСПАДА дакрануўся да яго і сказаў яму: «Устань і еш!»
6 І глянуў ён, ажно каля галавы ягонай аладка і збан вады. І ён паеў, і зноў лёг спаць.
7 І другі раз явіўся анёл ГОСПАДА, і дакрануўся да яго, і сказаў яму: «Устань і еш, бо вялікая дарога ў цябе наперадзе».
8 І ён устаў, паеў і напіўся і, падсілкаваны тою ежаю, ішоў сорак дзён і сорак начэй аж да гары Божай Харэў.
9 І, прыйшоўшы туды, заначаваў у пячоры. І вось, слова ад ГОСПАДА да яго, і сказаў яму: «Што ты тут робіш, Ільля?»
10 А ён адказаў: «Запалаў я руплівасьцю дзеля ГОСПАДА, Бога Магуцьцяў, бо сыны Ізраіля занядбалі запавет Твой, ахвярнікі Твае развалілі, а прарокаў Тваіх пазабівалі мячом. Застаўся я адзін, але але і майго жыцьця шукаюць, каб зьнішчыць яго».
11 І сказаў яму ГОСПАД: «Выйдзі і стань на гары перад ГОСПАДАМ». І вось, праходзіў ГОСПАД. І моцны, вялікі вецер пераварочваў горы і разьбіваў скалы перад ГОСПАДАМ. Але ня ў ветры ГОСПАД. А пасьля ветру — землятрус. Але не ў землятрусе ГОСПАД.
12 Пасьля землятрусу — агонь, але не ў агні ГОСПАД. А пасьля агню — подых ціхога ветру.
13 І калі пачуў гэта Ільля, закрыў твар свой плашчом і, выйшаўшы, стаў каля ўваходу ў пячору. І вось, голас, які кажа яму: «Ільля, што ты робіш тут?»
14 Ён адказаў: «Запалаў я руплівасьцю дзеля ГОСПАДА, Бога Магуцьцяў, бо сыны Ізраіля занядбалі запавет Твой, развалілі ахвярнікі Твае і мячом пазабівалі прарокаў Тваіх. Застаўся я адзін, але і майго жыцьця шукаюць, каб зьнішчыць яго».
15 І сказаў яму ГОСПАД: «Ідзі і вяртайся ў Дамаск праз пустыню шляхам сваім. І калі прыйдзеш, памаж Газаэля на валадара Сірыі,
16 Егу, сына Німшы, памаж на валадара Ізраіля, а Элісэя, сына Шафата, з Абэль-Мэхолы, памаж на прарока замест сябе.
17 І станецца: хто ўхаваецца ад мяча Газаэля, таго заб’е Егу, а хто ўцячэ ад мяча Егу, таго заб’е Элісэй.
18 А Я ў Ізраілі пакінуў сем тысячаў такіх, якія ня ўкленчылі перад Баалам і вусны якіх не цалавалі яго».
19 І пайшоў адтуль Ільля, і знайшоў Элісэя, сына Шафата. Ён араў дванаццацьцю парамі валоў, і сам быў пры дванаццатай. І падыйшоў да яго Ільля, і кінуў на яго плашч свой.
20 І Элісэй пакінуў валоў, і пабег за Ільлёю, і сказаў: «Дазволь мне пацалаваць бацьку майго і маці маю, каб пасьля ісьці за табой». Ён сказаў яму: «Ідзі і вяртайся, бо што я зрабіў табе?»
21 І ён, вярнуўшыся, узяў пару валоў і склаў іх у ахвяру, а на ярме валоў зварыў мяса іхняе і даў людзям, і яны елі. А потым сабраўся, і пайшоў за Ільлёй, і стаўся слугою ягоным.
Першая кніга Валадароў, 19 глава