1 У канцы сёмага году даруй даўгі.
2 Дараваньне даўгоў палягае на тым, што кожны пазыкадавец, які пазычыў бліжняму або брату свайму, даруе пазычальніку і ня будзе вымагаць звароту ад бліжняга або брата свайго, бо абвешчаны год дараваньня на ўшанаваньне ГОСПАДА.
3 Ад чужога можаш вымагаць звароту доўга, але што будзе ў брата твайго, няхай даруе рука твая.
4 Жабрака не павінна быць у цябе, бо ГОСПАД, Бог твой, будзе дабраслаўляць цябе ў зямлі, якую дасьць на ўласнасьць, каб ты ўзяў яе ў спадчыну,
5 калі толькі будзеш слухаць голас ГОСПАДА, Бога твайго, і выконваць кожны загад гэты, якія сёньня я загадваю табе.
6 Бо ГОСПАД, Бог твой, будзе дабраслаўляць цябе, як абяцаў табе. Будзеш пазычаць многім народам, а сам ня будзеш браць пазыкі; будзеш валадарыць над многімі народамі, а над табою ніхто ня будзе панаваць.
7 Калі адзін з братоў тваіх, які жыве ў адным з гарадоў тваіх, у зямлі, якую дасьць табе ГОСПАД, Бог твой, дайшоў да ўбогасьці, не зацьвярдзі сэрца твайго адносна яго і не сашчамі рукі тваёй перад убогім братам тваім,
8 але адкрый яму руку тваю і шчодра дай яму пазыку, на колькі яму будзе патрэбная.
9 Сьцеражыся, каб не зьявілася ў сэрцы тваім нягодная думка: “Блізка сёмы год, год дараваньня”, каб ліхім вокам не глядзеў ты на ўбогага брата твайго і ня даў яму дапамогі, бо ён будзе клікаць ГОСПАДА супраць цябе, і ты абцяжарышся грэхам.
10 Але дай яму, колькі ён просіць, і няхай не сумуе сэрца тваё, што даеш, бо за гэта будзе дабраслаўляць цябе ГОСПАД, Бог твой, у кожнай справе і ў кожнай працы рук тваіх.
11 Будуць убогія ў зямлі пражываньня твайго, дзеля таго я загадваю табе: “Адкрывай руку тваю тпму, хто ў патрэбе, і ўбогаму, які жыве з табою на зямлі”.
12 Калі табе будзе прададзены брат твой, Гебрай або Гебрайка, няхай будзе нявольнікам шэсьць гадоў. У сёмы год выпусьціш яго вольным ад сябе.
13 Вызваляючы, не дасі яму адыйсьці з пустымі рукамі.
14 Падаруеш яму штосьці з жывёлы тваёй, току твайго і тоўчні тваёй, якімі дабраславіў цябе ГОСПАД, Бог твой.
15 Прыпомні сабе, што і ты сам быў нявольнікам у зямлі Эгіпецкай, і вызваліў цябе ГОСПАД, Бог твой; таму вось я цяпер загадваю табе гэта.
16 А ён можа скажа: “Я не хачу адыходзіць, таму што люблю цябе і дом твой”, бо добра яму ў цябе.
17 Тады возьмеш шыла і праколеш вуха яму пры дзьвярах дому твайго, і будзе ён табе служыць заўсёды. Падобна зробіш і з нявольніцай.
18 Няхай ня будзе табе прыкрым у вачах тваіх, што пускаеш яго свабодна ад цябе, бо служачы табе шэсьць гадоў, ён зарабіў табе падвойную плату найміта, а ГОСПАД, Бог твой, будзе дабраслаўляць цябе ў-ва ўсім, што робіш.
19 Першародныя мужчынскага роду, якія родзяцца ў жывёлы і авечак тваіх, маеш пасьвяціць ГОСПАДУ, Богу твайму, ня будзеш карыстацца ў працы першародным валом тваім і не стрыжы першароднага з авечак.
20 Штогод перад абліччам ГОСПАДА, Бога твайго, у месцы, якое выбярэ сабе ГОСПАД, Бог твой, будзеш спажываць іх ты і сям’я твая.
21 Калі б мела яно якую загану, будзе сьляпое, кульгавае або з іншым якім недахопам, ня зложыш такога ў ахвяру ГОСПАДУ, Богу твайму,
22 а ў брамах тваіх спажывеш іх. Чысты і нячысты чалавек можа есьці яго, як сарну або аленя.
23 Толькі крыві іхняй ня еш, але, як ваду, вылі на зямлю.
Кніга Другазаконьне, 15 глава