1 Хто ходзіць проста, той баіцца ГОСПАДА, а хто кры́віць шляхі свае, той грэбуе Ім.
2 У вуснах неразумнага дубец пыхлівасьці, а вусны мудрых захоўваюць іх.
3 Дзе няма скаціны, там ясьлі пустыя, але багата прыбытку ад сілы вала́.
4 Сьведка праўдзівы ня схлу́сіць, а сьведка фальшывы дыхае няпраўдай.
5 Насьмешнік шукае мудрасьці, і яе няма, але веданьне лёгкае для разумнага.
6 Адыйдзі ад чалавека дурнога, бо ня знойдзеш вуснаў разумных.
7 Мудрасьць разумнага — разуменьне шляху свайго, а неразумнасьць дурняў — ашуканства.
8 Неразумныя сьмяюцца з віны, а пасярод пра́вых — зычлівасьць.
9 Сэрца ведае горыч душы сваёй, і ў радасьць ягоную ня ўвойдзе чужынец.
10 Дом бязбожнікаў будзе зьнішчаны, а намёт пра́вых закрасуе.
11 Ёсьць шлях, які слушны ў вачах чалавека, але канец яго — шляхі сьмерці.
12 І ў часе сьмеху баліць сэрца, і заканчэньне радасьці — смутак.
13 Падступны сэрцам насыціцца шляхамі сваімі, а добры чалавек — сваімі.
14 Неразумны верыць кожнаму слову, а разумны разважае пра крокі свае.
15 Мудры баіцца і адварочваецца ад зла, а дурны гняўлівы і самаўпэўнены.
16 Скоры на гнеў робіць дурасьць, а чалавек зламысны зьненавіджаны.
17 Неразумныя атрымліваюць у спадчыну дурасьць, а разумныя ўкарануюцца веданьнем.
18 Ліхія паклоняцца перад добрымі, а бязбожнікі — каля брамаў праведнікаў.
19 Бедны зьненавіджаны нават бліжнім сваім, але шмат тых, хто любіць багатага.
20 Хто цураецца бліжняга свайго, той грашыць, а хто лі́туецца над бедным, той шчасьлівы.
21 Ці ж не заблукалі тыя, якія задумляюць зло? Але міласэрнасьць і праўда будзе тым, якія задумляюць добрае.
22 З кожнае працы будзе прыбытак, а ад пустых словаў — толькі нястача.
23 Карона мудрых — багацьце іхняе, а вянок дурняў — глупства іхняе.
24 Сьведка праўдзівы ратуе душы, а хлусьлівы дыхае няпраўдай.
25 У страху перад ГОСПАДАМ моцная пэўнасьць, і для сыноў Сваіх Ён будзе прыстанішчам.
26 Страх ГОСПАДАЎ — крыніца жыцьця, каб пазьбегнуць пастак сьмерці.
27 У мностве народу веліч валадара, а ў малалікасьці людзей — загуба князя.
28 У павольнага на гнеў багата розуму, а запальчывы выяўляе дурасьць.
29 Лагоднае сэрца — жыцьцё для цела, а зайздрасьць — парахненьне косткам.
30 Хто прыгнятае ўбогага, той зьневажае Творцу ягонага, але шануе Яго той, хто лі́туецца над бедным.
31 Бязбожнік будзе адкінуты за ліхоцьце сваё, а праведнік і пры сьмерці сваёй мае надзею.
32 У сэрцы разумнага жыве мудрасьць, і паміж дурняў яна вядомая.
33 Праведнасьць узвышае народ, а грэх — ганьба для народаў.
34 Зычлівы валадар да слугі́ разумнага, але абурэньне ягонае на таго, хто асаромлівае яго.
Кніга Прыповесьцяў, 14 глава