1 Просьле гэтага зьявіўся Ісус ізноў вучанікам ля мора Тыверадзкага. Зьявіўся ж гэтак:
2 Былі там разам Сымон Пётра а Хама, званы Блізьнюк, а Нафанайла з Каны Ґалілейскае а Зэведэенкі а двух іншых із вучанікаў Ягоных.
3 Сымон Пётра кажа ім: «Іду лавіць рыбу». Кажуць яму: «Ідзем і мы з табою». I вышлі, і селі да стругу, і тае ночы нічога не злавілі.
4 А рана нараніцы, яшчэ золкам, стаў Ісус на беразе; вучанікі, адылі, ня ведалі, што гэта быў Ісус.
5 Дык Ісус кажа ім: «Дзеці, ці маеце якую ежу?» Яны адказалі Яму: «Не».
6 Ён жа сказаў ім: «Закіньце сець із правага боку струга, і знойдзеце». Яны закінулі, і ўжо не маглі выцягнуць яе з прычыны множасьці рыбы.
7 Кажа тады Пётру вучанік тый, каторага мілаваў Ісус: «Гэта Спадар». А Сымон Пётра, пачуўшы, што гэта Спадар, паперазаўся адзецьцям, — бо быў голы, — і кінуўся ў мора.
8 А іншыя вучанікі прыплылі ў лодцы, бо недалёка былі ад зямлі, локцяў каля дзьвесьце, цягнучы сець із рыбаю.
9 Як жа выеелі на зямлю, бачаць цяпло з вугальля, і рыбу, на ім чежачую, і хлеб.
10 Кажа ім Ісус: «Прынясіце з тае рыбы, што вы злавілі цяпер».
11 Пайшоў Сымон Пётра й выцягнуў сець на зямлю, поўную вялікае рыбы, каторае было сто пяцьдзясят тры; і ач было толькі, сець не парвалася.
12 Кажа ім Ісус: «Ідзіце, сьнедайце». Ніхто, адылі, зь іх ня сьмеў папытацца ў Яго: «Хто Ты?» ведаючы, што гэта Спадар.
13 Прыходзе Ісус, і бярэць хлеб, і даець ім, і рыбу таксама.
14 Гэта ўжо трэйці раз зьявіўся Ісус вучанікам, ускрэсшы зь мертвых.
15 А як яны пасьнедалі, кажа Сымону Пётру Ісус: «Сымоне Ёнёнку, ці мілуеш ты Мяне балей, чымся гэтыя?» Кажа Яму: «Але, Спадару, Ты ведаеш, што я люблю Цябе». Кажа яму: «Пасі ягняты Мае».
16 Кажа яму другім наваратам: «Сымоне Ёнёнку, ці мілуеш ты Мяне?» Кажа Яму: «Але, Спадару, Ты ведаеш, што я люблю Цябе». Кажа яму: «Будзь пастухом авец Маіх».
17 Кажа яму трэйцім наваратам: «Сымоне Ёнёнку, ці любіш ты Мяне?» Засмуціўся Пётра, што Ён сказаў яму трэйці раз: «Ці любіш ты Мяне?» і сказаў Яму: «Спадару, Ты ўсе ведаеш, Ты ведаеш, што я люблю Цябе». Ісус кажа яму: «Пасі авечкі Мае.
18 «Запраўды, запраўды кажу табе: як ты быў малодшы, ты папяразаваўся сам і йшоў, куды зычыў; але як застарэеш, выцягнеш рукі свае, і іншы папяража цябе й павядзець, куды ня зычыш».
19 А гэта Ён сказаў, зазначаючы, якой сьмерцю ўславе ён Бога. I, сказаўшы гэта, кажа яму: «Ідзі за Імною».
20 Пётра, абярнуўшыся, бача йдучага за імі вучаніка, каторага мілаваў Ісус, і каторы на вячэры, нахінуўшыся да грудзёў Ягоных, сказаў: «Спадару, хто ізрадзе Цябе?»
21 Абачыўшы яго, Пётра кажа Ісусу: «Спадару, а ён што?»
22 Ісус кажа яму: «Калі Я зычу, каб ён застаўся, пакуль Я прыйду, што табе? ты за Імною йдзі».
23 Дык разышлося гэнае слова памеж братоў, што вучанік гэны не памрэць. Але не сказаў яму Ісус, што ён не памрэць, але: «Калі Я зычу, каб ён застаўся, пакуль Я прыйду, што табе?»
24 Гэта тый вучанік, што сьветча праз усе гэта, і каторы напісаў гэта, і мы ведаем, што праўдзівае сьветчаньне ягонае.
25 I шмат іншага таксама ё, што ўчыніў Ісус, каторае, калі б было напісана, думаю, што нават сам сьвет не зьмясьціў бы тых напісаных кнігаў.
Евангеля подле сьвятога Яана, 21 глава