1 А цяпер слухай, Якаве, слуга Мой, і Ізраелю, абраны Мой:
2 Гэтак кажа СПАДАР, што ўчыніў цябе і ўхармаваў цябе, ад улоньня памагаю табе: “Ня бойся, Якаве, слуга Мой, і ты, Ешуруне, абраны Мой;
3 Бо Я выльлю ваду на ўсьмяглага і цур’і на сухую зямлю, выльлю Дух Свой на насеньне твае і дабраславенства Свае на пагоны твае,
4 Каб яны расьлі меж травы, як вербы ля цур’ёў водаў”.
5 Гэты скажа: “Я СПАДАРОЎ”; і гэны назавецца імям Якава; і гэны напіша рукою сваёю: “ДА СПАДАРА” і дасьць сабе мянушку “Ізраель”».
6 Гэтак кажа СПАДАР, Кароль Ізраеля, і Адкупіцель яго, СПАДАР войскаў: «Я першы, і Я апошні, і апрача Мяне няма Бога.
7 І хто як Я? Хай ён назавець а азнайме а выкладзе з парадку Імне; бо Я ўладзіў старавечны люд і прыйдучыя, і, што будзе, хай скажуць яму.
8 Ня бойцеся а не палохайцеся: хіба Я не паведамляў здаўна і не абяшчаў? Вы мае сьветкі. Ці ё Бог апрача Мяне? Але, нямаш гораду, ніякага ня ведаю».
9 Тыя, што робяць выразаныя, усі яны марнасьць, і дарагія рэчы іхныя бескарысныя, і яны самы сьветкі сабе; яны ня бачаць, ня ведаюць, каб маглі сароміцца.
10 Хто зрабіў бога й выліў выразанага, што бескарысны?
11 Вось, усі сябры ягоныя будуць засаромлены, і ўмелыя майстры — яны зь людзёў; няхай яны ўсі зьбяруцца, няхай стануць: яны будуць баяцца, усі разам засаромлены будуць.
12 Майстра зялезнае снадзі майструе і абрабляе яго на вугальлю, і абрабіў яго кляўцамі, і робе яго сілаю рук сваіх; ён выгаладніўся а высіліўся, ня піў вады й замлеў.
13 Сталяр нацягнуў шнюр і пазначыў яго алавянікам, ухармаваў яго долатам, абрысаваў яго цыркулям і зрабіў яго подле хвігуры людзіны, подле харашыні чалавека, каб мог быць у доме.
14 Ён насячэць сабе кедраў, і возьме кіпрыс а дуб, і выбяра сабе найшчытнейшае з памеж лесавых дзерваў; пасадзе кедру, а дождж вырасьце.
15 І будзе чалавеку на паліва, бо возьме зь іх і грэецца, таксама ён пале й пячэць хлеб; ён робе таксама бога й кланяецца, робе выразанага й падае перад ім.
16 Палавіцу пале ў цяпле, з палавіцаю яго есьць мяса, пячаць пячонку і, пад’еўшы, нават ён грэецца й кажа: «Ага, я ўгрэўся, я бачыў цяпло!»
17 І з астачы яго робе бога, выразанага свайго, падае перад ім, і сьціць, і моліцца да яго, і кажа: «Выбаў мяне, бо ты бог мой».
18 Яны ня ведалі ані разумелі, залепленыя вочы іхныя, каб не маглі бачыць, і сэрцы іхныя, каб не маглі цяміць.
19 І ніхто не разважае ў сэрцу сваім, нямаш веданьня ані цямленьня сказаць: «Палавіцу яго я спаліў у цяпле; нават таксама сьпёк хлеб на вугальлю яго, усмажыў мяса й зьеў; і з астачы яго зраблю агіду? ці буду падаць да калоды дзерва?»
20 Ён гоніцца за пылам; ашуканае сэрца зьвярнула яго на бок, каб ён ня мог выбавіць душы свае ані сказаць: «Ці не мана ў правай руццэ маёй?»
21 Памятуй гэта, Якаве а Ізраелю, бо ты слуга Мой; Я ўхармаваў цябе: ты Імне слуга; Ізраелю, Я не забудуся цябе.
22 Я выцер, як туман, выступкі твае і, як хмару, — грахі твае; зьвярніся да мяне, бо Я адкупіў цябе.
23 Пяіце, нябёсы, бо СПАДАР зьдзеяў; гукніце, нізіны зямлі; выбухніце, горы; пяіце, лесе й кажнае дзерва ў ім, бо СПАДАР адкупіў Якава і ўславіўся ў Ізраелю.
24 Гэтак кажа СПАДАР, Адкупіцель твой, што ўхармаваў цябе ад улоньня: «Я СПАДАР, што чыне ўсе, што адзін расьцягуе нябёсы, што расьцілае зямлю сам сабою,
25 Што нішча знакі манюкаў і ўводзе ў шал варажбітоў, што адкідае мудрых і робе веду іхную дурной,
26 Што зацьвярджае слова слугі Свайго, што дойсьніць раду пасланцоў Сваіх, што кажа Ерузаліму: “Ты будзеш заселены”, і местам Юдэйскім: “Вы будзеце пастаноўлены, і Я аднаўлю разьвярненьне яго”,
27 Што бяздоньню кажа: “Высахні, і рэкі твае Я высушу”,
28 Што кажа праз Кіра: “Пастыр Мой, і ён выпаўне ўсі зычэньні Мае”, кажучы Ерузаліму: “Ты будзеш збудаваны”, і палацу: “Ты будзеш закладзены”».
Відзень прарокі Ісаі, 44 глава