1 I сказаў СПАДАР Масею: «Уйдзі да Фараона і гукай яму: “Гэтак кажа СПАДАР, Бог Гэбрэяў: ‘Адпусьці люд Мой, і будзе ён служыць Імне;
2 Бо калі ты адмовішся выпусьціць і будзеш яшчэ дзяржаць іх,
3 Дык вось рука СПАДАРОВА будзе на статку тваім, каторы ў палёх, на конях, на аслох, на вярблюдох, на буйным статку і на драбным статку; мор вельмі цяжкі.
4 I ўчыне СПАДАР падзел памеж статку ізраельскага й статку ягіпецкага, і ня здохіне нічога з усёга сыноў Ізраелявых’”».
5 I прызначыў СПАДАР час, кажучы: «Заўтра ўчыне СПАДАР гэтую справу ў зямлі».
6 I ўчыніў СПАДАР гэтую справу назаўтрае, і паздыхаў увесь статак ягіпецкі; а із статку сыноў Ізраелявых ня здохла нічога.
7 I паслаў Фараон, і вось, ня здохла із статку Ізраелцаў ані воднага. I ацяжарэла сэрца Фараонава, і ён ня пусьціў люду.
8 I сказаў СПАДАР Масею а Аарону: «Вазьміце сабе поўныя жмені попелу з вапельні, і няхай сыпне яго Масей к небу ў ваччу Фараонавым.
9 I станецца ён пылам па ўсёй зямлі Ягіпецкай, і будзе ён на людзёх і на жывёле ў запаленьню зь верадамі, што йдуць у прыкісь, па ўсёй зямлі Ягіпецкай».
10 Яны ўзялі попелу з вапельні і сталі перад Фараонам. Масей сыпнуў яго к небу, і сталася запаленьне зь верадамі, што йдуць у прыкісь, на людзёх і на статку.
11 I не маглі тайнаведы ўстоіць перад Масеям з прычыны запаленьня, бо запаленьне было на тайнаведах і на ўсіх Ягіпцянах.
12 I закаляніў СПАДАР сэрца Фараонава, і ён не паслухаў іх, як казаў СПАДАР Масею.
13 I сказаў СПАДАР Масею: «Устань нараніцы, і стань перад Фараонам, і скажы яму: “Гэтак кажа СПАДАР, Бог Гэбрэяў: ‘Пусьці люд Мой, і ён будзе служыць Імне;
14 Бо гэтым разам Я пашлю ўсі кары Мае ў сэрца Твае, і на слугаў тваіх, і на люд твой, каб ты даведаўся, што няма падобнага да Мяне на ўсёй зямлі;
15 Бо цяпер Я выцягнуў руку Сваю, дык зразіў бы цябе а люд твой морам, і ты выгублены быў бы ізь зямлі;
16 Але дзеля таго Я захаваў цябе, каб паказаць табе сілу Сваю, і каб агалашалі імя Мае па ўсёй зямлі.
17 Ты яшчэ вяльмуешся супроці люду Майго, каб не адпусьціць іх.
18 Вось, Я спушчу дажджом заўтра гэтага самага часу вельмі вялікі град, да каторага падобнага ня было ў Ягіпце ад дня яго закладзінаў аж дагэтуль.
19 I цяпер пашлі й забясьпеч статак свой і ўсе, што ёсьць у цябе ў полю; кажнага чалавека й жывёлу, што будуць засьпеты ў полю і не зьбяруцца ў дамы, і зыйдзе на іх град, і яны памруць’”».
20 Тыя із слугаў Фараонавых, каторыя ўлякаліся слова СПАДАРОВАГА, расказалі слугам сваім і чародам сваім уцячы двору;
21 А хто не зьвярнуў сэрца свайго да слова СПАДАРОВАГА, пакінуў слугаў сваіх і чароды свае ў полю.
22 I сказаў СПАДАР Масею: «Выцягні руку сваю к небу, і будзе град па ўсёй зямлі Ягіпецкай, на чалавека, на статак і на ўсю траву палявую ў зямлі Ягіпецкай».
23 I выцягнуў Масей посах свой к небу; і СПАДАР даў грымоты а град, і прышоў агонь на зямлю, і пусьціў, бы дождж, СПАДАР град на ўсю зямлю Ягіпецкую.
24 I быў град і агонь полымям пасярод граду; вельмі вялікі, якога ня было ў вусёй зямлі Ягіпецкай з часу, як стала народам.
25 I пабіў град у вусёй зямлі Ягіпецкай усе, што было ў полю, ад чалавека аж да статку, і ўсю траву палявую пабіў град, і ўсі дзервы ў полю паламіў,
26 Адно ў зямлі Ґошэн, ідзе сынове Ізраелявы, ня было граду.
27 I паслаў Фараон, і гукнуў Масея а Аарона, і сказаў ім: «Ізграшыў я гэтым разам; СПАДАР справядлівы, а я а люд мой ліхія.
28 Маліце СПАДАРА — ужо надта шмат грымотаў Божых а граду, — выпушчу вас, і ня будзеце болей заставацца».
29 I сказаў яму Масей: «Як толькі выйду я зь места, выцягну далоні свае да СПАДАРА; грымоты перастануць і граду болей ня будзе, каб ты ведаў, што зямля СПАДАРОВА.
30 Але табе а слугам тваім, я ведаю, яшчэ ня будзе вам страшна перад відам СПАДАРА Бога».
31 I лён і ячмень былі пабітыя, бо ячмень выплыў, а лён наліваўся.
32 Пшонка, адылі, і жыта не пабітыя, бо яны былі позныя.
33 I вышаў Масей ад Фараона зь места, і выцягнуў далоні свае да СПАДАРА; і перасталі грымоты а град, і дождж болей ня ліў на зямлю.
34 I абачыў Фараон, што перастаў дождж а град а грымоты, і далей грашыў, і ацяжарыў сэрца свае ён а слугі ягоныя.
35 I закалянела сэрца Фараонава, і ён ня выпусьціў сыноў Ізраельскіх, як і казаў СПАДАР Масеям.
Другая кніга Масеява: Выхад, 9 глава