1 Гэтак кажа СПАДАР: «Неба — пасад Мой, а зямля — казулька пад ногі Мае; ідзе вы пастановіце дом Імне, і йдзе месца супачынку Майго?
2 Усе гэта ўчыніла рука Мая, і сталася ўсе гэта, — агалашае СПАДАР. — І на гэтага Я буду глядзець: на ўбогага а патрышчанага духам а на дрыжачага на слова Мае.
3 Хто рэжа вала — забівае людзіну, абракае авечку — ломе завыек сабаку, абракае хлебны аброк — сьвіную кроў, кадзе кадзіла — дабраславе бяспраўе. Але як яны абралі дарогі свае, і душа іхная любуе агіды іхныя, —
4 Дык і Я абяру пасьмехі іхныя; чаго яны баяцца, прывяду на іх; бо Я гукаў, — ніхто не адказаваў, і Я казаў — яны ня слухалі, рабілі ліха ў ваччу Маім і абралі, што нялюба Імне».
5 Слухайце слова СПАДАРОВА, вы, што дрыжыце на слова Ягонае: «Казалі браты вашы, што ненавідзілі вас, што адпіхаюць вас за імя Мае: “Няхай СПАДАР уславіцца, і абачым радасьць вашу”. Але яны будуць паганбены.
6 Грымучы голас ізь места, голас із палацу, голас СПАДАРОЎ, Каторы плаце непрыяцелям Сваім.
7 Перш, чымся труднілася, радзіла; уперад чымся прышлі болі ёй, яна абрадзілася сынам.
8 Хто чуваў гэта? хто бачыў падобнае да гэтага? ці родзе зямля за адзін дзень? ці радзіўся народ адразу; бо як пачала трудніцца, так і радзіла сваіх сыноў маці Сыёну.
9 Нягож Я, адчыняючы ўлоньне дзеля нараджэньня, ня дам абрадзіцца? — кажа СПАДАР. — Нягож Я, даючы Сілу радзіць, запыню? — кажа Бог твой.
10 Цешчася зь Ерузалімам і весяліцеся ў ім, усі, што любіце яго; цешчася з радасьці зь ім, усі, што ў жалобе па ім;
11 Бо вы будзеце ссаць і насыціцеся зь пелькаў пацехаў яго, бо вы можаце любаваць яснасьць славы яго».
12 Бо гэтак кажа СПАДАР: «Вось, Я расьцягну да яго супакой, як раку, і, як цурэй, што разьліўся, чэсьць народаў; тады вы будзеце ссаць, будзеце ношаны на сьцёгнах і кукоблены на ўлоньнях.
13 Як людзіну цеша маці ягоная, так Я буду цешыць вас, і вы ў Ерузаліме будзеце пацешаны.
14 І абачыце, і пацешыцца сэрца вашае, і косьці вашы, як зяленіва, расквіцяць, і ведамная будзе рука СПАДАРОВА слугам Ягоным, і абурэньне — непрыяцелям Ягоным;
15 Бо вось, СПАДАР у цяпле прыйдзе, і цялежкі Ягоныя, — як віхор, каб аднавіць гнеў Свой палкім гневам і ганеньне Свае ў полымянях цяпла;
16 Бо цяплом Сваім СПАДАР будзе судзіць суд і мячом кажнае цела, і шмат будзе забітых СПАДАРОМ.
17 Тыя, што пасьвячаюцца а чысьцяцца ў гародах, адзін за адным па сярэдзіне, ядучы сьвіное мяса а агіду а мышы, — загінуць разам, — агалашае СПАДАР. —
18 Бо Я ведаю ўчынкі іхныя й думкі іхныя; прыходзе пара, зьберці ўсі народы а мовы, і яны прыйдуць і абачаць славу Маю.
19 І палажу знак на іх, і пашлю ўцеклых да народаў, да Таршышу, Пулу а Луду, што напінаюць лук, да Тувалу а Явану, на далёкія абтокі, каторыя ня чулі галасоў празь Мяне й ня бачылі славы Мае; і яны будуць агалашаць народам славу Маю.
20 І прывядуць усіх братоў вашых із усіх народаў на аброк СПАДАРУ конна а на цялежках а на нашулках а на мулах а на вярблюдзіцах, — на сьвятую гару Маю Ерузалім, — кажа СПАДАР, — падобна да тога, як сынове Ізраелявы абракаюць у чыстай судзіне ў доме СПАДАРОВЫМ.
21 І таксама зь іх Я вазьму сьвятароў а Левітаў, — кажа СПАДАР;
22 Бо, як тыя новыя нябёсы й новая зямля, каторыя ўчыню Я, стануць перад Імною, — агалашае СПАДАР, — так насеньне ваша а імя ваша застануцца.
23 І станецца, што ад маладзіка да маладзіка, і ад сыботы да сыботы будзе прыходзіць кажнае цела пакланіцца перад відам Маім, — кажа СПАДАР.
24 І выйдуць, і абачаць трупы людзёў, што выступ зрабілі супроці Мяне; бо чарвяк іхны не памрэць, і цяпло іхнае ня згасьне; і яны будуць агідаю кажнаму целу».
Відзень прарокі Ісаі, 66 глава