1 Тады Ігошуа пагукаў плямя Рувінава а Ґадова а палавіцу плямені Манасавага,
2 I сказаў ім: «Вы споўнілі ўсе, што расказаў вам Масей, слуга СПАДАРОў, і слухалі голасу майго подле ўсёга, што я расказаваў вам.
3 Вы не пакінулі братоў сваіх вось усі гэтыя шмат дзён дагэтуль, і вы паўнілі расказаньні, даныя вам СПАДАРОМ, Богам вашым.
4 Цяпер жа СПАДАР, Бог ваш, супакоіў братоў вашых, як казаў ім. Дык цяпер абярніцеся й пайдзіце сабе да буданоў сваіх, да зямлі вашае дзяржавы, каторую даў вам Масей, слуга СПАДАРОЎ, за Ёрданом.
5 Адно рупцеся вельма паўніць расказаньні а права, каторае расказаў вам Масей, слуга СПАДАРОЎ: любіць СПАДАРА, Бога свайго, і хадзіць усімі дарогамі Ягонымі, і дзяржаць расказаньні Ягоныя, і ліпці да Яго, і служыць Яму ўсім сэрцам сваім і ўсёй душою сваёй».
6 I дабраславіў Ігошуа іх, і адпусьціў іх, і яны пайшлі да буданоў сваіх.
7 I палавіцы плямені Манасавага даў Масей дзяржаву ў Вашане; а палавіцы яго даў Ігошуа з братамі іхнымі па гэтым баку Ёрдану на захад. I таксама адпушчаў іх Ігошуа да буданоў іхных, і дабраславіў іх,
8 I сказаў ім, кажучы: «З чысьленымі багацьцямі зварачаецеся вы да буданоў сваіх, і з чысьленым вельмі статкам, із срэбрам, із золатам, зь медзяй, і зь зялезам, і зь вельмі шмат адзежай; падзяліцеся ж здабыткам у варагоў сваіх із братамі сваімі».
9 I зьвярнуліся, і пайшлі сынове Рувінавы а сынове Гадовы а палавіца плямені Манасавага ад сыноў Ізраелявых із Шыла, каторае ў зямлі Канаанскай, каб ісьці да зямлі Ґілеаду, да зямлі свае дзяржавы, каторую адзяржалі ў дзяржаньне з расказаньня СПАДАРОВАГА Масеям.
10 I прышлі да аколіцаў Ёрдану, каторыя ў зямлі Канаанскай, і збудавалі сынове Рувінавы а сывове Ґадовы а палавіца плямені Манасавага там аброчнік ля Ёрдану, аброчнік вялікі выглядам.
11 I пачулі сынове Ізраелявы, што кажуць: «Вось, сынове Рувінавы а сынове Ґадовы а палавіца плямені Манасавага збудавалі аброчнік на супроці зямлі Канаанскае, у ваколіцах Ёрдану, на другім баку ад сыноў Ізраелявых».
12 I пачулі сынове Ізраелявы, і зьберліся ўвесь збор сыноў Ізраелявых у Шыле ўзыйсьці супроці іх, ваяваць.
13 I паслалі сынове Ізраелявы да сыноў Рувінавых а да сыноў Ґадовых а да палавіцы плямені Манасавага да зямлі Ґілеадзкае Фінегаса, сына Елеазара сьвятара,
14 I дзесяцёх князёў ізь ім, па адным князю, па адным князю дому айцоў з усіх плямёнаў Ізраелявых; і кажны зь іх быў галавою дому айцоў сваіх памеж тысячаў Ізраелявых.
15 І прышлі яны да сыноў Рувінавых а да сыноў Ґадовых а да палавіцы плямені Манасавага, да зямлі Ґілеадзкае, і гукалі ім, кажучы:
16 «Гэтак кажа ўвесь збор СПАДАРОЎ: “Што гэта за выступ, якім вы выступілі супроці Бога Ізраелявага, каб адвярнуцца, перастаць цяпер ісьці за СПАДАРОМ, збудавалі сабе аброчнік, каб збунтавацца цяпер супроці СПАДАРА?
17 Ціж мала нам бяспраўя Пеоравага, ад каторага мы не ачысьціліся дагэтуль, і была кара на збор СПАДАРОЎ?
18 А вы адварачаецеся, каб ня йсьці за СПАДАРОМ. I станецца, што вы цяпер бунтуецеся супроці СПАДАРА, а заўтра загневаецца СПАДАР на ўвесь збор Ізраеляў.
19 А толькі, калі нячыстая зямля дзяржавы вашае, то перайдзіце да зямлі дзяржавы СПАДАРОВАЕ, ідзе перабывае вітальня СПАДАРОВА, і вазьміце дзяржаву сярод нас, але ня бунтуйцеся супроці СПАДАРА, і супроці нас ня бунтуйцеся, будуючы сабе аброчніх, апрача аброчніку СПАДАРА, Бога нашага.
20 Ці не Ахан Зэражонак выступіў выступам узглядам аканаванага, а на ўвесь збор Ізраельскі быў гнеў? I не адзін ён памер за свае бяспраўе!”»
21 I адказалі сынове Рувінавы а сынове Гадовы а палавіца плямені Манасавага, і гукалі галавам тысячаў Ізраелявых:
22 «БОГ, Бог СПАДАР, БОГ, Бог СПАДАР, Ён ведае, і Ізраель хай ведае! Калі мы бунтуемся й адступаемся ад СПАДАРА, то няхай не спасае нас гэтага дня!
23 Калі мы збудавалі аброчнік на тое, каб адвярнуцца, перастаць ісьці за СПАДАРОМ, і на тое, каб абракаць на ім усепаленьне а аброкі хлебныя, і каб абракаць на ім аброкі супакойныя, то хай Сам СПАДАР вымагае!
24 Ці мы не зрабілі гэта з рупатлівасьці, кажучы: “3аўтра скажуць сынове вашы сыном нашым, кажучы: ‘Што вам да СПАДАРА, Бога Ізраелявага?
25 I граніцу даў СПАДАР меж нас і вас, сынове Рувінавы а сынове Ґадовы, Ёрдан; нямаш вам дзелі ў СПАДАРУ’. I пераказяць сынове вашы сыном нашым баяцца СПАДАРА”.
26 I мы сказалі: “Дайма зробім сабе гэта, збудуем аброчнік не на ўсепаленьне ані на аброкі,
27 Але сьветкаю меж нас і вас, меж наступных родаў нашых, служыць службу СПАДАРОВУ перад відам Яго ўсепаленьнямі нашымі, і аброкамі нашымі, і супакойнымі аброкамі нашымі, і каб вашы сынове не сказалі заўтра сыном нашым: ‘Няма вам дзелі ў СПАДАРУ’”.
28 I сказалі мы: “І будзе, калі скажуць гэтак нам а родам нашым заўтра, то мы скажам: ‘Бачыце падобнасьць аброчніку СПАДАРОВАГА, каторую зрабілі айцове нашы не на ўсепаленьне ані на аброкі, але сьветкаю ён меж нас і вас’”.
29 Крый Божа, каб збунтавацца нам супроці СПАДАРА й адвярнуцца, каб ня йсьці за СПАДАРОМ, і каб збудаваць аброчнік на ўсепаленьне а на аброкі хлебныя а на аброкі, апрача аброчніку СПАДАРА, Бога нашага, каторы перад вітальняю Ягонай!»
30 I пачуў Фінегас сьвятар, і князі збору, і галавы тысячаў Ізраеля, каторыя зь ім, словы, каторыя гукалі сынове Рувінавы а сынове Ґадовы а сынове Манасавы, і люба было ў вачох іх.
31 I сказаў Фінегас Елеазаронак, сьвятар, сыном Рувінавым а сыном Ґадовым а сыном Манасавым: «Цяпер мы даведаліся, што СПАДАР сярод нас, што вы ня выступілі супроці СПАДАРА выступам гэтым; цяпер вы выбавілі сыноў Ізраелявых ад рукі СПАДАРОВАЕ».
32 I зьвярнуўся Фінегас Елеазаронак, сьвятар, а князі ад сыноў Рувінавых а ад сыноў Ґадовых ізь зямлі Ґілеадзкае да зямлі Канаанскае да сыноў Ізраелявых, і прынесьлі ім слова.
33 I люба было гэтае слова ў вачох сыноў Ізраелявых, і дабраславілі сынове Ізраелявы Бога, і не маніліся йсьці на іх вайною, каб спустошыць зямлю, на каторай жылі сынове Рувінавы а сынове Ґадовы.
34 I назвалі сынове Рувінавы а сынове Ґадовы аброчнік: Ед, «бо ён сьветка меж нас, што СПАДАР ё Бог».
Кніга Егошуі Нунянка, 22 глава