1 Тады Ісус за шэсьць дзён да Пасхі прышоў да Віфані, ідзе быў памершы Лазар, каторага Ісус ускрысіў зь мертвых.
2 I прыгатавалі Яму там вячэру, і Мархва слугавала. Лазар жа быў адным із узьлежачых ізь Ім.
3 Марыя ж, узяўшы хунт дарагое масьці з чыстага нарду, памазала ногі Ісусу й выцерла ногі Ягоныя валасамі сваімі; і дом напоўніўся пахам масьці.
4 Тады кажа адзін із вучанікаў Ягоных, Юда Сыманёнак Іскарыёт, каторы маніўся Яго выдаць:
5 «Чаму не прадалі гэтае масьці за трыста дынароў і не далі бедным?»
6 Сказаў жа ён гэта не затым, каб рупіўся празь бедных, але затым, што быў злодзей, і, маючы хатуль, насіў, што туды клалі.
7 Тады сказаў Ісус: «Пакінь яе; надабе было, каб захавала яна гэта на дзень пахову Майго;
8 Бо бедных заўсёды маеце із сабою, але Мяне не заўсёды маеце».
9 I даведаўся вялікі груд ізь Юдэяў, што Ён быў там; і прышлі ня дзеля Ісуса толькі, але каб і Лазара абачыць, каторага Ён ускрысіў зь мертвых.
10 Найвышшыя ж сьвятары зрадзіліся, каб забіць Лазара таксама,
11 Бо шмат хто зь Юдэяў прыходзілі дзеля яго і ўверылі ў Ісуса.
12 Назаўтрае вялізарны груд, што быў прышоўшы на сьвята, пачуўшы, што Ісус ідзець да Ерузаліму,
13 Узялі пальмавыя галузкі, і вышлі наўпярэймы Яму, і гукалі: «Госанна! Дабраславёны Йдучы ў імя Спадарова, Кароль Ізраеляў!»
14 Ісус жа, знайшоўшы асьлянё, сеў на яго, як напісана:
15 «Ня бойся, дачка Сыёну, гля, Кароль твой ідзець, седзячы на асьляняці».
16 Гэтага ня ўцямілі вучанікі Ягоныя сьпярша, але як Ісус быў услаўлены, тады яны ўспомнелі, што гэта было празь Яго напісана, і зрабілі Яму гэта.
17 Сьветчыў жа груд, каторы быў ізь Ім, бо Ён гукнуў Лазара з гробу і ўскрысіў яго зь мертвых.
18 Затым таксама груд вышаў наўпярэймы Яму, бо чулі, што Ён зрабіў гэты знак.
19 Фарысэі ж казалі адны адным: «Вы бачыце, што ані вы ня маеце дасьпеху, сьвет пайшоў за Ім».
20 Былі ж некатрыя Грэкі памеж тых, што ўзыходзілі, каб пакланіцца ў сьвята.
21 Яны прыступілі да Піліпа, што быў ізь Віфсаіды Ґалілейскае, і прасілі яго, кажучы: «Спадару, нам хочацца бачыць Ісуса».
22 Прыходзе Піліп і Андрэю; прыходзяць Андрэй а Піліп і кажуць Ісусу.
23 Ісус жа адказаў ім, кажучы: «Прышла гадзіна, каб услаўлены быў Сын Людзкі.
24 Запраўды, запраўды кажу вам: калі зярнё пшоннае, упаўшы на зямлю, не памрэць, яно застаецца адно; калі ж памрэць, родзе шмат плоду.
25 Хто любе жыцьцё свае, загубе яго; а хто ненавідзе жыцьцё свае на сьвеце гэтым, захавае яго да жыцьця вечнага.
26 Калі хто служа Імне, хай ідзець за Імною; і йдзе Я, там таксама будзе слуга Мой. Калі хто служа Імне, усьціць яго Айцец.
27 Цяпер душа Мая зьнемарашчана; і што скажу Я? Войча! выбаў Мяне ад гадзіны гэтае? але дзеля гэтага Я прышоў на гадзіну гэтую.
28 Войча! услаў імя Сваё. Тады прышоў голас ізь неба: «Уславіў і яшчэ ўслаўлю».
29 Груд жа, што стаяў і пачуў, гукаў: «Загрымела». Іншыя гукалі: «Ангіл гукаў да Яго».
30 Адказаў Ісус і сказаў: «Ня дзеля Мяне голас гэты, але дзеля вас.
31 Цяпер суд сьвету гэтаму; цяпер князь сьвету гэтага выкінены будзе вон.
32 I Я, як буду ўзьняты ізь зямлі, усіх прыцягну да Сябе».
33 Гэта ж ён сказаў, даючы зразумець, якой сьмерцяй меў ён памерці.
34 Груд адказаў Яму: «Мы чулі з Права, што Хрыстос перабывае на векі; як жа Ты кажаш, што Сын Людзкі мае быць узьняты? хто гэта Сын Людзкі?»
35 Тады сказаў ім Ісус: «Яшчэ малы час ё сьвятліня з вамі; хадзіце, пакуль сьвятліню маеце, каб цямнота не абняла вас; бо хто ходзе ў цямноце, ня ведае, куды йдзець.
36 Пакуль маеце сьвятліню, верце ў сьвятліню, каб вам стаць сынамі сьвятліні». Сказаўшы гэта, Ісус адышоў і стаіўся ад іх.
37 Яны ня верылі ў Яго, дарма што ён учыніў шмат знакоў перад імі.
38 Каб споўнілася слова Ісаі прарокі, каторы сказаў: «Спадару, хто паверыў чутаму ад нас, і плячо Спадарова каму аб'явілася?»
39 Яны затым не маглі верыць, што яшчэ Ісая сказаў:
40 «Ён засьляпіў вочы іхныя і закаляніў сэрца іхнае, каб не абачылі ачыма сваімі, і не зразумелі сэрцам сваім, і не навярнуліся, каб Я ўздаравіў іх».
41 Гэта сказаў Ісая, бо бачыў славу Ягоную і гукаў празь Яго.
42 Шмат хто, адылі, навет із старцоў, таксама ўверыў у Яго, але дзеля фарысэяў не вызнавалі, каб ня былі вылучаны з бажніцы;
43 Бо валей мілавалі славу людзкую, чымся славу Бовую.
44 Ісус жа загукаў і сказаў: «Хто вера ў Мяне, вера не ў Мяне, але ў Тога, хто паслаў Мяне;
45 I хто бача Мяне, бача Таго, хто паслаў Мяне.
46 Я прышоў на сьвет як сьвятліня, каб кажны, хто вера Ў Мяне, не заставаўся ў цямноце.
47 I калі хто пачуе словы Мае, і не захавае, Я ня суджу яго, бо Я прышоў ня судзіць сьвет, але спасьці сьвет.
48 Хто адхінае Мяне і ня прыймае слоў Маіх, мае таго, хто судзе яго: слова, што Я кажу, будзе судзіць яго апошняга дня;
49 Бо Я не ад Сябе казаў, але Айцец, што паслаў Мяне, Сам даў Імне расказаньне, што маю казаць а што гукаць.
50 I Я ведаю, што расказаньне Ягонае ё жыцьцё вечнае. Дык, што Я кажу, як сказаў Айцец Імне, так Я кажу».
Евангеля подле сьвятога Яана, 12 глава