1 Во Слуга Мой, Каторага Я падпіраю, абраны Мой, Катораму прыяе душа Мая. Я даў Дух Свой на Яго; Ён абесьце суд народам.
2 Ён ня будзе крычэць ані гукаць, ані вонках дасьць пачуць голас свой;
3 Не пераломе наломленае трысьціны й курачага лёну ня згасе. Да праўды прывядзець суд;
4 Ня скволее ані зьбезахоціцца, пакуль не ўмацуе на зямлі суду; і Права Ягонага чакаюць абтокі».
5 Гэтак кажа Бог СПАДАР, Ён стварыў нябёсы й расьцягнуў іх, прасьцягнуў зямлю й што вышла зь яе; Ён даець душу люду на ёй і дух тым, што ходзяць па ёй.
6 «Я, СПАДАР, прыгукаў Цябе ў справядлівасьці, і ўхаплю Цябе за руку Тваю, і буду сьцерагчы Цябе, і дам Цябе як змову люду, на сьвятло народам,
7 Каб адчыніць нявісныя вочы, вывесьці вязьняў зь вязьніцы, седзячых у цямноце — зь цямніцы.
8 Я СПАДАР, гэта — Мае імя, і Я сьці Свае іншаму ня дам ані хвалы Свае выразаным балваном,
9 Першыя, бач, збыліся, і новае я паведамлю; уперад, чымся вырастуць, дам пачуць вам».
10 Пяіце СПАДАРУ новую песьню, хвалу ягоную з канца зямлі, вы, што зыходзіце на мора, і ўсе, што напаўняе яго, абтокі а жыхары іх.
11 Няхай пустыня а месты яе падыймуць голас, сёлы, ідзе Кідар жывець; няхай пяюць жыхары скалаў, зь вярхоў гор няхай гукаюць.
12 Хай аддадуць чэсьць СПАДАРУ і хвалу Ягоную на абтоках хай абяшчаюць.
13 СПАДАР, як дужасіл, выйдзе, як ваеньнік узруша рупатлівасьць, падыйме ваенны крык, будзе гукаць голасна; здужае непрыяцеляў Сваіх.
14 Я ад веку заставаўся супакойны, быў ціхі, узьдзержаваўся; цяпер буду крычэць, як родзячая жонка. Зьнішчу а праглыну разам:
15 Я спустошу горы а ўзгоркі, і высушу ўсі расьліны іх, і абярну рэкі ў вабтокі, і ставы высушу.
16 І павяду нявісных па дарозе, ім няведамай, Я прысілю іх ісьці па сьцежках, каторых яны ня знаюць; цемрадзь абярну перад імі ў сьвятліню, крывыя дарогі — ў простую: во, што Я зраблю ім і не пакіну іх.
17 Яны адступяць назад, вельма асарамацяцца, што спадзяюцца на выразанага, што кажуць выліванаму: «Вы нашы багове».
18 Слухайце вы, глухія, і глядзіце вы, нявісныя, каб абачыць.
19 Хто нявісны, як ня слуга Мой, і глухі, як пасланец Мой, што Я паслаў? хто нявісны так, як дасканальны, і нявісны, як слуга СПАДАРОЎ?
20 Ты бачыў шмат, але не назіраў; вушы твае былі адчынены, але ты ня слухаў.
21 СПАДАР вельма жадаў дзеля справядлівасьці Свае, Ён узьвялічыў Права й зрабіў яго пачэсьлівым.
22 Але ён люд разбураны а аглабаны; яны ўсі зьвязаны ў пячорах і схаваны ў цямніцах; яны сталі глабаньням, і няма выбавіцеля; яны аглабаны, і ніхто ня кажа: «Аддай назад».
23 Хто меж вас нахінець вушы да гэтага? прыслухаецца й пачуе прыйдучае?
24 Хто даў Якава на разбурэньне і Ізраеля глабаньнікам? ці ня быў гэта СПАДАР, супроці Каторага мы ізграшылі, не хацелі йсьці па дарогах Ягоных і не паслухалі права Ягонага?
25 І Ён выліў на яго вялікі гнеў Свой і злосьць вайны, і запаліла ўсе навокал яго, але ён ня ведаў, палала ў ім, але ён ня прыняў гэтага да сэрца.
Відзень прарокі Ісаі, 42 глава