1 Ці ж вы ня ведаеце, браты, бо кажу да тых, якія ведаюць Закон, што закон валадарыць над чалавекам увесь час, пакуль той жывы?
2 Бо замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі муж памрэ, зьнішчаецца закон мужа.
3 Таму, калі пры жывым мужы выйдзе за другога мужа, будзе названая чужаложніцай; а калі памрэ муж, яна вольная ад закону і ня будзе чужаложніцай, выйшаўшы за другога мужа.
4 Гэтак і вы, браты мае, памерлі для Закону праз цела Хрыстовае, каб належаць вам другому, Які ўваскрошаны з мёртвых, каб даваць плод Богу.
5 Бо калі мы былі ў целе, пакуты грахоў, якія [паўставалі] праз Закон, дзеялі ў членах вашых, каб даваць плод сьмерці.
6 А цяпер мы вызваліліся ад Закону, якім былі зьвязаныя, памершы для яго, каб нам служы́ць у абнаўленьні духа, а ня ў старасьці літары.
7 Дык што скажам? Ці Закон — грэх? Няхай ня станецца! Але я не зразумеў бы грэх, як толькі праз Закон, бо я ня ведаў бы пажаданьня, каб Закон не сказаў: «Не жадай».
8 Але грэх, атрымаўшы нагоду праз прыказаньне, вы́клікаў у-ва мне ўсякае пажаданьне, бо без закону грэх мёртвы.
9 Я жыў некалі без Закону, а калі прыйшло прыказаньне, грэх ажыў, а я памёр.
10 І было знойдзена мною, што прыказаньне, якое на жыцьцё, яно на сьмерць,
11 бо грэх, атрымаўшы нагоду праз прыказаньне, зьвёў мяне і забіў праз яго.
12 Так што Закон сьвяты, і прыказаньне сьвятое, і праведнае, і добрае.
13 Дык няўжо добрае сталася мне сьмерцю? Няхай ня станецца! Але грэх, каб быў выяўлены як грэх, праз добрае робіць мне сьмерць, каб грэх стаўся праз меру грэшным праз прыказаньне.
14 Бо мы ведаем, што Закон духоўны, а я — цялесны, прададзены пад [уладу] грэху.
15 Бо я не разумею, што раблю, бо не раблю тое, што хачу, але, што ненавіджу, тое раблю.
16 А калі я раблю тое, што не хачу, згаджаюся з Законам, што ён — добры,
17 і цяпер ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне.
18 Бо ведаю, што не жыве ў-ва мне, гэта значыцца, у целе маім, добрае; бо жаданьне [добрага] ёсьць у-ва мне, але каб зрабіць добрае, таго не знаходжу.
19 Бо добрае, якое хачу, не раблю, а благое, якога не хачу, раблю.
20 А калі я раблю тое, што не хачу, ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне.
21 Таму я знаходжу закон, што, калі хачу рабіць добрае, ёсьць у-ва мне благое.
22 Бо паводле ўнутранага чалавека я захапляюся Законам Божым,
23 а ў членах маіх бачу другі закон, які супрацівіцца закону розуму майго і бярэ мяне ў палон закону грэху, які ёсьць у членах маіх.
24 Гаротны я чалавек! Хто выбавіць мяне ад гэтага цела сьмерці?
25 Дзякую Богу праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык таму я сам розумам служу Закону Божаму, а целам — закону грэху.
Пасланьне да Рымлянаў Апостала Паўла, 7 глава