1 Я рожа шаронская, ліля далінаў!
2 Як ліля меж церняў, так прыяцелка мая меж дачок.
3 Як яблына меж лесавых дзерваў, так любовы мой мяж сыноў. Сьценю яе я жадаю й сяджу, і садавіна яе салодкая паднябеньню майму.
4 Ён прывёў мяне да віннога дому, і сьцяг ягоны над імною — любосьць.
5 Паддзяржыце мяне віннымі пернікамі, пасіліце мяне яблыкамі; бо я хворая зь любосьці.
6 Лявіца ягоная пад галавою ў мяне, а правіца ягоная абыймае мяне.
7 Заклінаю вас, дачкі ерузалімскія, сэрнамі й палявымі ланямі: не чапайце ані будзіце каханага, пакуль ён ня зыча.
8 Голас любовага майго: вось, ён ідзець, падскакуючы па горах, гайсаючы па ўзгорках.
9 Падобны любовы мой да сэрны альбо да аленяняці. Вось, ён стаіць за сьцяною нашаю, заглядае ў вокны, цяміцца пераз краты.
10 Адказаў любовы мой і сказаў імне: «Устань, прыяцелька мая, харашуха мая, і выйдзі;
11 Бо, вось, зіма мінула, дождж перастаў, перайшоў;
12 Кветкі паказаліся на зямлі; пара пяцьця настала, і голас галубы чуваць у зямлі нашай;
13 На фізе сьпеюць раньнія фіґі, і пахнуць расквілыя вінныя розкі. Устань, прыяцелка мая, харашуха мая, і выйдзі.
14 «Галуба мая ў раськепіне скалы, у схове стромкае скалы, пакажы імне від свой, дай імне пачуць голас свой, бо голас твой салодкі, і від твой харошы».
15 «Лавіце нам лісы, лісяняты, што псуюць вінішчы; а вінішчы нашы ў квеце».
16 Любовы мой, а я ягоная, ён пасьвіцца меж ліляў.
17 Пакуль дзень дыхае, і ўцякаюць сьцені, абярніся, любовы мой, і будзь, як сэрна, альбо аленянё на горах Беферскіх.
Кніга Песні над Песьнямі Салямонавае, 2 глава