1 Але я судзіў у сабе не прыходзіць да вас ізноў у смутку,
2 бо, калі я засмучаю вас, хто разьвяселіць мяне, як ня той, хто засмучаны мною?
3 І я пісаў вам гэта, каб, прыйшоўшы, ня мець смутку ад тых, ад якіх я мусіў мець радасьць. Я маю пэўнасьць адносна ўсіх вас, што мая радасьць — для ўсіх вас [радасьць].
4 Бо з вялікага прыгнёту і ўціску сэрца пісаў я вам з многімі сьлязьмі, не каб вы былі засмучаныя, але каб спазналі любоў, якую я з лішкам ма́ю да вас.
5 А калі хто засмуціў, не мяне засмуціў, але часткова, каб [яго] не абцяжарваць, усіх вас.
6 Даволі гэткаму самога дакараньня ад большасьці;
7 так што лепш ужо вам дараваць [яму] і суцешыць, каб гэтакі ня быў ахоплены смуткам празьмерным.
8 Дзеля гэтага загадваю вам засьведчыць яму любоў.
9 Бо дзеля гэтага я і пісаў, каб выпрабаваць вас, ці ў-ва ўсім вы паслухмяныя.
10 А каму вы што даруеце, таму і я; бо і я, калі што дараваў каму, дараваў дзеля вас перад абліччам Хрыста,
11 каб не ашукаў нас шата́н; бо нам вядомыя думкі ягоныя.
12 Калі ж я прыйшоў у Трааду дзеля Эва́нгельля Хрыстовага і дзьверы былі мне адчыненыя ў Госпадзе,
13 я ня меў патолі духу майму, не знайшоўшы Ціта, брата майго, але, разьвітаўшыся з імі, пайшоў у Македонію.
14 Падзяка ж Богу, Які заўсёды дае нам трыюмфаваць у Хрысьце, і водар веданьня пра Сябе выяўляе праз нас у-ва ўсякім месцы.
15 Бо мы — слодыч Хрыстовая для Бога ў тых, якія збаўленыя, і ў тых, якія гінуць.
16 Для адных — водар сьмерці на сьмерць, а для другіх — водар жыцьця на жыцьцё. І хто здатны на гэта?
17 Бо мы не фальшу́ем слова Божае, як многія, але гаворым у шчырасьці, як ад Бога, перад Богам у Хрысьце.
Другое пасланьне да Карыньцянаў Апостала Паўла, 2 глава