1 Году сьмерці караля Узі я відзеў Спадара, на пасадзе высокім а паднятым седзячага, і крысы Ягоныя напоўнілі палац.
2 Сарахімы стаялі над ім; па шэсьць крылаў, па шэсьць крылаў у кажнага зь іх: двума закрываў від свой, і двума закрываў ногі свае, і двума лётаў.
3 І гукаў адзін да аднаго, і казаў: «Сьвяты, сьвяты, сьвяты СПАДАР войскаў; поўная ўся зямля славы Ягонае».
4 І захісталіся вушакі дзьверныя ад гуку гукаючага, і дом напоўніўся дымам.
5 І сказаў я: «Авохці імне, бо я загінуў; бо людзіна зь нячыстымі вуснамі я, і сярод люду нячыстых вуснаў я жыву, бо Караля, СПАДАРА войскаў, бачылі вочы мае».
6 Тады прыляцеў да мяне адзін із Сарахімаў, і ў руццэ ў яго жарына, узятая абцужкамі з аброчніку,
7 І даткнуўся да вуснаў маіх, і сказаў: «Гля, гэта даткнулася да вуснаў тваіх, і бяспраўе твае аддалена, і грэх твой прыкрыты».
8 І чуў я голас Спадара, што казаў: «Каго пашлю? і хто нам пойдзе?» Тады я сказаў: «Во я, пашлі мяне».
9 І Ён сказаў: «Пайдзі й скажы гэтаму люду: “Пачуць пачуеце, але не зразумееце, і абачыць абачыце, але не пазнаеце;
10 Зрабі сытым сэрца гэтага люду, ацяжары вушы ягоныя, адвярні вочы ягоныя, каб ён ня бачыў ачыма сваімі, і ня чуў вушыма сваімі, і ня цяміў сэрцам сваім, і не навярнуўея, і ня быў уздароўлены”».
11 І сказаў: «Пакуль, Спадару?» І Ён сказаў: «Пакуль ня спусьцеюць месты ад няменьня жыхараў, і дамы ад бязьлюдзьдзя, і зямля не абернецца ў пустыню».
12 І аддале СПАДАР чалавека, і будзе вялікае спусьценьне сярод краю.
13 Але застанецца яшчэ ў ім дзясятая часьць, і яна зьвернецца, і будзе спалена, як ліпа і як дуб, каторыя, хоць яны ськінулі лісты свае, але пень у іх». Так сьвятое насеньне будзе пнём ягоным».
Відзень прарокі Ісаі, 6 глава