1 Вось, не пакарацела рука СПАДАРОВА, каб магла спасаць, і не пацяжэла вуха Ягонае, каб магло чуць.
2 Адно бяспраўі вашы зрабілі падзел меж вас і Бога вашага, і грахі вашыя закрылі від Ягоны ад вас, каб Ён ня чуў;
3 Бо рукі вашыя ўпаганены крывёй і палацы вашы — бяспраўям; вусны вашы гукаюць ману; язык ваш мармоча несправядлівасьць.
4 Ніхто ня гукае да справядлівасьці ані прычыняецца за праўду; спадзяюцца на марнасьць і гукаюць ману, пачынаюць бяду і родзяць бяспраўе,
5 Выседжуюць яйцы базылішка і ткуць павучыньне. Хто пад’есьць гэтых яец — памрэць, а калі разаб’ець якое, — вылупіцца гадзіна.
6 Павучыньне іхнае ня годзіцца на адзецьце, і яны не накрыюцца вырабамі сваімі; справы іхныя — справы бяспраўя, і ўчынкі ўсілства ў руках іхных,
7 Ногі іхныя бягуць да ліха й барзьдзяць разьліваць нявінную кроў; думкі іхныя — думкі бяспраўя; спустошаньне а згуба на дарозе іхнай.
8 Дарогі супакою яны ня знаюць, і нямаш суду на сьценках іхных; сьцежкі свае скрывілі сабе; ніхто, што ходзе па іх, ня знае супакою.
9 Затым суд далёка ад нас, ані даганяе нас справядлівасьць; жджэм сьвятліні, але во цемра, — зьзяньня, але ходзім у цемрадзі.
10 Шчупаем, як нявісныя, сьцяну, і, як бязочныя, вошчупкам ходзім; спатыкаемся паўднём, як у сумараку, у цямноце, як мерцьвякі.
11 Мы ўсі равем, як медзьвядзі, і, як галубы, стогнем, стогнем; жджэм суду, але няма, — спасеньня — яно далёка ад нас;
12 Бо памножыліся выступы нашы супроці Цябе, і грахі нашыя сьветчаць супроці нас; выступы нашы з намі, і мы знаем бяспраўе свае.
13 Чынілі выступы й адракаліся СПАДАРА, адвярнуліся, каб ня йсьці за Богам нашым, гукаючы ўціск а бунт, пачынаючы а вымаўляючы із сэрца словы маны.
14 Адступіў назад суд, і справядлівасьць далёка; бо спаткнулася на вуліцы праўда, пасьцівасьць не магла ўвыйсьці.
15 І зьгінула праўда, і тый, што адыходзе ад ліха, робіцца здабыткам. І СПАДАР бачыў, было ліха ў ваччу Ягоным, бо няма суду.
16 І Ён бачыў, што ня было людзіны, і дзіваваўся, што ня было прычынцы; і плячо Яго памагло Яму, і справядлівасьць Ягоная падперла Яго.
17 Бо Ён адзеў справядлівасьць на сябе, як панцыр, і шолам спасеньня на галаву сваю, і ўбраўся ў тоґу помсты замест адзецьця, і ахінуўся, як ахілімам, рупатлівасьцяй,
18 Подле ўчынкаў Ён адплаце: гневам Сваім непрыяцелям, заплатаю Сваім праціўнікам, абтокам дасьць адплату.
19 І будуць баяцца ад захаду імені СПАДАРОВАГА і ад усходу сонца славы Ягонае; бо прыйдзе, як рака, непрыяцель, Дух СПАДАРОЎ спудзе яго.
20 «І прыйдзе Адкупіцель да Сыёну а да тых, што адвярнуліся ад выступу ў Якаву», — агалашае СПАДАР.
21 «А што да Мяне — вось, змова Мая зь імі, — кажа СПАДАР: — Дух Мой, каторы на табе, і словы Мае, каторыя Я ўлажыў у вусны твае, не адыйдуць ад вуснаў тваіх ані ад вуснаў насеньня твайго, ані ад вуснаў насеньня насеньня твайго, — кажа СПАДАР, адгэтуль і на векі».
Відзень прарокі Ісаі, 59 глава