1 «Паслухайце Мяне вы, што гоніцеся за справядлівасьцяй, што шукаеце СПАДАРА! Паглядзіце на скалу, з каторае вы высечаны, і ў глыбіню рову, з каторага вы выцягнены.
2 Паглядзіце на Абрагама, айца вашага, і на Сорру, што нарадзіла вас; бо Я пагукаў яго аднаго, але дабраславіў яго і размножыў яго.
3 Але, СПАДАР пацеша Сыён, пацеша ўсі разьвярненьні яго, і пустыню аберне ў рай, і сьцеп яго — у сад СПАДАРОЎ; радасьць а весялосьць будуць у ім, удзячнасьць а галоснае пяцьцё.
4 Прыслухайцеся да Мяне, людзе Мой, і, народзе Мой, нахіні вуха да Мяне; бо Права ад Мяне выйдзе і суд Мой на сьвятліню, люды Я супакою.
5 Блізка справядлівасьць Мая; вышла спасеньне Мае; рука Мая будзе судзіць люды; на Мяне абтокі будуць спадзявацца і пляча Майго будуць чакаць.
6 Узьніміце к небу вочы свае і Паглядзіце на зямлю далоў; бо нябёсы, як дым, шчэзнуць, і зямля застараецца, як адзецьце, і жыхары яе, як яны, памруць; але спасеньне Мае будзе на векі, і справядлівасьць Мая ня будзе аднята.
Слухайце Мяне вы, што знаеце справядлівасьць, людзе, што маеш права Мае ў сэрцу сваім: ня бойцеся вярненьня людзкога, лаянкаў іхных не палохайцеся;8 Бо, як адзецьце, ізьесьць іх моль, і, як воўну, ізьесьць іх чарвяк; але справядлівасьць Мая будзе на векі, і спасеньне Мае ад пакаленьня да пакаленьняў».
9 Прачхніся, прачхніся, апраніся сілаю, цаўё СПАДАРОВА; прачхніся, як у старавечныя часы, за пакаленьняў вякоў. Ці ня ты тое, што расьцяло Рагаў, раніла смока?
10 Ці ня ты тое, што высушыла мора, воды вялікага бяздоньня, абярнула морскія глыбіні ў дарогу да пераходу выкупленых?
11 І адкупленыя СПАДАРОМ зьвернуцца й прыйдуць на Сыён ізь пяцьцём; вечная радасьць будзе на галавах іхных, радасьць а весялосьць яны асягнуць, і ўцякуць смутак а ўздых.
12 «Я, Я Сам Пацяшыцель вашы. Хто ты, што баішся людзіны сьмяротнае і сына людзкога, каторы будзе абернены ў траву?
13 Ты забываешся СПАДАРА, што стварыў цябе, прасьцягнуў неба, паклаў поды зямлі, і палохаешся бесьперастанку, цэлы дзень злосьці ўцісканьніка, быццам гатовага выгубіць. Але йдзе злосьць уцісканьніка?
14 Борзда вывальнены будзе палоненік, каб ён не памер у яме і ня меў нястачы хлеба свайго.
15 Я СПАДАР, Бог твой, што хвалюе мора, і равуць хвалі яго; СПАДАР войскаў імя Ягонае.
16 І Я ўкладаю словы Свае ў вусны твае й сьценям рукі Свае пакрываю цябе, каб Імне прасьцягнуць нябёсы, і пакласьці поды зямлі, і сказаць Сыёну: “Люд Мой ты”».
17 Прачхніся, прачхніся, устань, Ерузаліме, ты, што выпіў з рукі СПАДАРОВАЕ чару абурэньня Ягонага; ты выпіў дрожджы пары замятні й выссаў.
18 З усіх сыноў, народжаных ім, няма ні воднага, што кіраваў бы яго; з усіх сыноў, выгадаваных ім, ніхто не паддзержуе рукі ягонае.
19 Дзьве рэчы прыгадзіліся табе; хто мае спагаду да цябе? у часе загубы а няшчасьця, галадові а мяча кім пацешу цябе?
20 Сынове твае замлелі, ляжаць на ростанях усіх вуліцаў, як дзікі бык у сеці, поўныя гневу СПАДАРОВАГА, ганеньня Бога твайго.
21 Затым слухай цяпер гэта, гаротны а п’яны, але не ад віна.
22 Гэтак кажа Спадар твой, СПАДАР а Бог твой, што правуецца за люд Свой: «Вось, Я ўзяў з рукі твае чару замятні й дрожджы чары абураньня Майго: ты наперад ня будзеш піць яе.
23 Я ўлажыў яе ў руку мукараў тваіх, што гукалі душы Тваёй: “Нагніся, і пярэйдзем”; і ты зрабіла хрыбет свой бы зямлёю, і быццам вуліцаю праходзячым».
Відзень прарокі Ісаі, 51 глава