1 І сталася, як кароль Гэзэка пачуў гэта, што ён разарваў адзецьці свае, і пакрыўся зрэбнінаю, і пайшоў да дому СПАДАРОВАГА.
2 І паслаў Елякіма, дамавера, а Шэўну, пісара, а старшых ізь сьвятароў, пакрытых зрэбнінамі, да Ісаі Амасёнка, прарокі.
3 І яны сказалі яму: «Гэтак кажа Гэзэка: “Гэты дзень ё дзень немарасьці, ганеньня а гневу, бо дзеці прышлі радзіцца, але няма сілы радзіць.
4 Можа СПАДАР, Бог твой, пачуе словы Рабшаковы, каторага паслаў кароль Асырскі, спадар ягоны, зьневажаць Бога жывога і ганіць словамі, каторыя СПАДАР, Бог твой, чуў; затым узьнясі малітву за астачу, што ё!”»
5 І прышлі слугі караля Гэзэкі да Ісаі.
6 І сказаў ім Ісая: «Гэтак скажыце спадару свайму: “Гэтак кажа СПАДАР: ‘Ня бойся слоў, што ты чуў, каторымі блявузґалі на Мяне слугі караля Асырскага.
7 Вось, Я ўлажу дух у яго, і ён пачуе дзейку, і зьвернецца да зямлі свае, і Я ўчыню, што ён падзець ад мяча ў зямлі сваёй’”».
8 І зьвярнуўся Рабшак, і знайшоў караля Асырскага, зь Ліўнаю ваюючага, бо ён чуў, што тый адышоў ад Лахішу.
9 І ён чуў праз Фіргака, караля Эфіопскага, гэткае: «Ён вышаў ваяваць із табою».
І як ён пачуў, ён паслаў паслоў да Гэзэкі, кажучы: «Гэтак гукайце Гэзэку, каралю Юдэйскаму, кажучы: “Няхай не ашукуе цябе Бог твой, на Каторага ты спадзяешся, кажучы: ‘Ерузалім ня будзе даны ў руку караля Асырскага’.11 Вось, ты чуў, што каралі Асырскія зрабілі ўсім землям, супоўна нішчачы іх; і ты будзеш вывальнены?
12 Ці ўратавалі іх багі народаў, каторых айцове мае выгубілі, — Гозэн а Гаран а Рэцэф а сыноў Едэна, каторыя ў Тэласару?
13 Ідзе кароль Гамафу а кароль Арпаду а кароль местаў Сэфарваіму, Гэны а Івы?”»
14 І ўзяў Гэзэка лісты з рукі паслоў, і прачытаў іх, і ўзышоў Гэзэка да дому СПАДАРОВАГА, і разгарнуў іх перад СПАДАРОМ.
15 І Гэзэка маліўся СПАДАРУ, кажучы:
16 «СПАДАРУ войскаў, Божа Ізраеляў, што сядзіш над Херувамі! Ты Бог адзін, Ты адзін усім каралеўствам зямлі, Ты ўчыніў неба й зямлю.
17 Нахіні вуха Свае, СПАДАРУ, і чуй; адчыні вочы свае, СПАДАРУ, і бач, і пачуй усі словы Сэнахірывавы, каторы паслаў ганіць Бога жывога.
18 Але, СПАДАРУ, каралі Асырскія спустошылі ўсі народы а краі іхныя,
19 Кінулі багі іхныя ў цяпло; бо яны былі не багове, а работа рук людзкіх, дзерва а камень, затым яны й выгубілі іх.
20 Цяпер жа, СПАДАРУ, Божа наш, выбаў нас ад рукі ягонае, і пазнаюць усі каралеўствы зямлі, што Ты — СПАДАР адзін».
21 Тады Ісая Амасёнак паслаў да Гэзэкі, кажучы: «Гэтак кажа СПАДАР, Бог Ізраеляў: “Праз тое, чаго ты маліўся Імне ўзглядам Сэнахірыва, караля Асырскага,
22 Дык во слова, што сказаў СПАДАР што да яго: ‘Пагрэбавала табою, сьміялася зь цябе дзеўка, дачка Сыёну, дачка Ерузаліму ківала галавою сваёю над табою.
23 Каго ты зьневажаеш і на каго блявузґаеш? і на каго ты падняў голас, высака падняў вочы свае? на сьвятога Ізраелявага.
24 Слугамі сваімі ты зьневажаў СПАДАРА і сказаў: “З множасьцяй цялежак сваіх я ўзыходзіў на вышыні гораў, на бакі Лібану, і сек высокія кедры яго, найвыбарнейшыя кіпрысы яго, і хадзіў на самы верх яго, у лес Кармілу ягонага.
25 Я капаў, і піў ваду, і ступою ног сваіх высушу ўсі рэкі абложных месцаў”.
26 Нягож ты ня чуў здаўна, што гэта Я ўчыніў, у старавечныя часы ўхармаваў гэта? Цяпер Я здойсьніў гэта, і будуць абаронныя месты на разбурэньне ў кучы друзу.
27 І жыхары іх нясілы, дрыжэлі й былі паганбены, сталі, як палявая трава, як зяленіва, як трава на страсе і як збожжа, што было выбіта, ня вырасшы.
28 І тваю седню, і выхад, і ўход твой Я знаю, і злосьць тваю на Мяне.
29 За злосьць тваю на Мяне і за нядбайнасьць, што дайшло да вушшу Маіх, Я зацягну колца ў нос твой, і закілзаю цябе, і зьвярну цябе тудэй, кудэй ты прышоў’”.
30 А табе во знак: сёлета будуць есьці, што само родзіцца, налета, што вырасьце зь мінулага году, а на пазалета сейце, жніце, садзіце вінішчы і ўжывайце плады зь іх.
31 І ўцеклая астача з дому Юдзінага ўзноў пусьце карэньне далоў, дасьць плод на версе;
32 Бо зь Ерузаліму выйдзе астача, і ўцеклыя з гары Сыёну. Рупатлівасьць СПАДАРА войскаў зробе гэта.
33 Затым гэтак кажа СПАДАР што да караля Асырскага: “Ён ня ўвыйдзе ў гэтае места, і ня будзе там пушчаць стрэлаў, і ня выйдзе наўпярэймы яму із шчытам, і не насыпе вала супроці яго;
34 Ён зьвернецца тудэй, кудэй прышоў, і ня ўвыйдзе ў гэтае места, — агалашае СПАДАР. —
35 Я буду бараніць гэтае места, каб выбавіць яго дзеля Сябе й дзеля слугі Свайго Давіда”».
36 І вышаў Ангіл СПАДАРОЎ, і зразіў у васырскім табару сто асьмідзясят пяцёх тысячаў. І ўсталі нараніцы, і вось, усі яны мертвыя трупы.
37 Сэнахірыў, кароль Асырскі, пусьціўся ў дарогу, і пайшоў, і зьвярнуўся, і жыў у Ніневе.
38 І сталася, як ён кланяўся ў доме Нісроха, бога свайго, што Адрамелех а Шарэцэр, сыны ягоныя, забілі яго мячом, а самы ўцяклі да зямлі Арарацкае. І Эсар-Гадон, сын ягоны, загаспадарстваваў замест яго.
Відзень прарокі Ісаі, 37 глава