1 Цяжар узглядам даліны відзені. — Што табе цяпер, што ты ўвесь вышаў на стрэхі?
2 Места поўнае гому, вераску, места весялосьці, забітыя твае не забітыя мячом ані памерлі ў бітве;
3 Усі дзяржаўцы твае патуляліся разам, іх зьвязалі лучнікі; усі, знойдзеныя ў цябе, зьвязаны разам, уцеклыя здалеку.
4 Затым я сказаў: «Адвярніцеся ад мяне, я буду горка плакаць; не хапайцеся цешыць мяне ў вупадзе люду майго»;
5 Бо дзень зямятні а патаптаньня а сумятні ў даліне відзені ад Спадара, СПАДАРА войскаў, разбурэньне сьценаў а крыкня «На гару!»
6 І Елам возе сагайдак, людзі ў цялежках а коньнікі, і Кір агаляе шчыт.
7 І станецца, што найвыбарнейшыя даліны твае будуць поўныя цялежак, і коньнікі будуць ладзіцца ў браме.
8 І Ён адкрыў запону Юды; і вы глядзелі таго дня зброі ў лесавым доме.
9 І раськепіны места Давідавага бачылі, што шмат іх, і зьберлі воды дольняе копані;
10 І дамы Ерузаліму палічылі, і разбурылі дамы, умацаваць сьцяну;
11 Выкапалі таксама копань памеж дзьвюх сьценаў да вады старога ставу. Але не аглядаліся на ўчыніцеля яго і ня бачылі Стварыцеля здаўна гэтага.
12 І гукнўў Спадар, СПАДАР войскаў, таго дня плакаць а галасіць, лысець а паперазацца зрэбнінаю.
13 І во радасьць а весялосьць; забіваюць буйны статак і рэжуць драбны статак, ядуць мяса і п’юць віно: «Будзем есьці й піць, бо заўтра памрэм!»
14 І аб’явіў у вушы імне СПАДАР войскаў: «Напэўна не адзяржыце ласкіўчыненьня за гэта бяспраўе аж да сьмерці», — кажа Спадар, СПАДАР войскаў.
15 Гэтак кажа Спадар, СПАДАР войскаў: «Ідзі, прыйдзі да гэнага дамавера, да Шэўны, што над домам, і кажы:
16 “Што ў цябе тут, і хто ў цябе тут, што ты высек сабе тут гроб, як тый, што высякае сабе гроб на вышыні, што выразае гасподу сабе ў скале?
17 Вось, СПАДАР ізь сілаю пусьце цябе, дужы чалавеча, супоўна схопе цябе;
18 Моцна скруціўшы цябе ў клубок, пусьце цябе, як апуку, у край вялізарны; там ты памрэш, і там цялежкі славы твае, о сораме дому спадара свайго!”
19 Я сьпіхну цябе з ураду твайго, і зь месца стаяньня твайго зарвець цябе.
20 І станецца таго дня, што Я гукну слугу Свайго Елякіма Гілчанка,
21 І надзену на яго вопратку тваю, і паперажу яго поясам тваім, і ўладу тваю Я нерадам у рукі ягоныя; і ён будзе айцом жыхарам Ерузаліму й дому Юдзінаму.
22 І ўзлажу на плячо ягонае ключ ад дому Давідавага; і ён адамкнець, і ніхто не замкнець; і ён замкнець, і ніхто не адамкнець.
23 І ўмацую яго, як гвозд у верным месцу; і будзе ён пасадам славы дому айца свайго.
24 І павесяць на ім усю славу дому айца ягонага, пагоны а патомства, усе малое судзьдзе, ад чараў аж да жбаноў.
25 Таго дня, — агалашае СПАДАР войскаў, — захістаецца гвозд, убіты на верным месцу, і будзе адсечаны, і зваліцца, і зьнішчыцца цяжар, быты на ім; бо СПАДАР сказаў».
Відзень прарокі Ісаі, 22 глава