1 І як Афаля, маці Агазіна, абачыла, што сын ейны памер, устала й выгубіла ўсе каралеўскае насеньне.
2 Але Егошэва, дачка караля Ёрама, сястра Агазіна, узяла Ёаша Агазёнка й выкрала яго з памеж забіваных сыноў каралеўскіх, яго а няньку ягоную із спальні, і схавала яго ад Афалі, і ён не памер.
3 I быў ён ізь ёю ў доме СПАДАРОВЫМ схаваны шэсьць год, прымеж тога як Афаля гаспадарствавала ў зямлі.
4 Але сёмага году паслаў Егояда, і ўзяў сотнікаў а асабістых вартаўнікоў а ганцоў, і прывёў іх да дому СПАДАРОВАГА, і зрабіў змову зь імі, і ўзяў зь іх прысягу ў доме СПАДАРОВЫМ, і паказаў ім каралеўскага сына;
5 I расказаў ім, кажучы: «Вось, што маеце зрабіць: трайціна з вас прыходзяць у сыботу і вартуюць у старожы дому каралеўскага,
6 Трайціна ля брамы Сур, і трайціна ля брамы адзаду ганцоў, — будзеце мець старожу дому Масах.
7 I дзьве часьці з вас, усі адыходзячыя ў сыботу, маюць мець старожу дому СПАДАРОВАГА каля караля.
8 I абступіце караля навокал, кажны із зброяю сваёю ў руццэ сваёй; а хто ўвыйшоў бы ў лад, хай памрэць. I будзьце ля караля, як ён выходзе й як уходзе».
9 I зрабілі сотнікі ўсе, што расказаў Егояда сьвятар, і ўзялі кажны людзёў сваіх, у сыботу прыходзячых і ў сыботу адыходзячых, і прышлі да Егояды сьвятара.
10 I раздаў сьвятар сотнікам дзіды а шчыты караля Давіда, што былі ў доме СПАДАРОВЫМ.
11 I сталі ганцы, кажны із зброяю ў руццэ сваёй, ад правага боку дому аж да левага боку дому, ля аброчніка а ля дому, навокал караля.
12 I вывеў ён каралеўскага сына, і ўзлажыў на яго карону, і даў яму сьветчаньне, і ўстанавілі яго за караля, і памазалі яго, і пляскалі ў ладкі а гукалі: «Хай жывець кароль!»
13 I пачула Афаля голас бягучага люду, і пайшла да люду, да дому СПАДАРОВАГА.
14 I бача, вось, кароль стаіць ля стаўпа, подле права, і князі й трубялі ля караля; і ўвесь люд зямлі вяселіцца, і трубяць у трубы. I разьдзерла Афаля адзецьці свае, і закрычэла: «Змова! змова!»
15 I расказаў Егояда сьвятар сотнікам, пастаноўленым над войскам, і сказаў ім: «Вывядзіце яе за лад; а хто пойдзе за ёю, забівайце мячом», бо, казаў сьвятар: «Хай не памрэць у доме СПАДАРОВЫМ».
16 I налажылі рукі на яе, і яна прайшла — дарогаю, катораю вадзілі коні — да каралеўскага дому, і была забіта там.
17 I ўчыніў Егояда змову памеж СПАДАРА й караля а люду, каб ён быў людам СПАДАРОВЫМ, і памеж караля й люду.
18 I прышоў увесь люд зямлі да дому Вааловага, і разбурылі яго, аброчнікі ягоныя а абразы ягоныя чыста разьбілі, і Матфана, сьвятара Вааловага, забілі перад аброчнікам. I прызначыў сьвятар ураднікаў над домам СПАДАРОВЫМ.
19 I ўзяў сотнікаў а асабістых вартаўнікоў а ганцоў а ўвесь люд зямлі, і зьвялі караля з дому СПАДАРОВАГА, і прышлі па дарозе пераз браму ганцоў да каралеўскага дому, і пасадзілі яго на пасадзе каралёў.
20 I весяліўся ўвесь люд зямлі, і места супакоілася. А Афалі зрабілі сьмерць мячом ля каралеўскага дому.
21 Сем год было Егоашу, як загаспадарстваваў.
Другая кніга Гаспадарстваў, 11 глава