1 Тый, што трышча, прышоў да віду твайго: дзяржы аснаду, пазірай на дарогу, умацуй сьцёгны свае, вельма ўмацуй Сілу сваю;
2 Бо зьвярнуў СПАДАР вялічча Якавава, як вялічча Ізраелява, бо спустошнікі іхныя спустошылі іх і вінныя пагоны іхныя вынішчылі.
3 Шчырвавеў шчыт дужасілаў ягоных, харобрыя ў шкарлаце; цялежкі з пылаючымі сьветачамі ў дзень прыгатовы яго, і елкі страшна дрыжэць будуць.
4 Цялежкі па вуліцах будуць грукатаць і рыпець будуць на шырокіх дарогах; будуць здавацца, як сьветачы, бегчы, як маланьні.
5 Ён успомне выдатных сваіх, яны спатыкнуцца ў ходзе сваім; барзьдзяць на сьцяну яе, і гатуюць абарону.
6 Брамы рэкаў адчыняцца, і палацы стаюць.
7 І пастаноўлена: яна будзе адкрыта ўзьведзена, і служэбкі ейныя будуць стагнаць, як галубы, б’ючы сябе ў грудзі.
8 Нінева — як стаў ад дзён быцьця свайго, яны, адылі, уцякаюць. «Стойце, стойце!» але ніхто не азіраецца назад.
9 Глабайце срэбра, глабайце золата, бо няма канца запасу а пазору з усёга дарагога спрату.
10 Пустая а спустошаная а спарожненая, і сэрца тае, калоцяцца калені, і боль у вусіх сьцёгнах, і віды іх усіх шчарнелі.
11 Ідзе бярлог лявіцаў і пасьцьбішча левянят, ідзе хадзіў леў, стары леў, і левянё жыло, і ніхто ня нудзіў?
12 Леў, што даволі ірваў левянятам сваім, і душыў лявіцам сваім, напоўніў ямы свае разарваным і бярлогі свае разарваным.
13 «Вось, Я супроці цябе, — кажа СПАДАР войскаў, — і сярод дыму спалю цялежкі твае, і меч зжарэць левяняты твае, і адатну ізь зямлі здабытак твой, і ня будзе ўжо чуваць голасу паслоў тваіх».
Кніга прарокі Нагума, 2 глава