1 I адказаў Ёў, і сказаў:
2 «Выслухайце ўважліва мову маю, і гэта будзе імне пацехаю ад вас.
3 Стрывайце імне, і я буду гукаць; а просьле тога, як пагукаю, насьміхайся.
4 Ціж да чалавека мова мая? і чаму, чаму не магу быць нецярплівым?
5 Абярніцеся да мяне, і зжахніцеся, і пакладзіце руку на вусны.
6 I як я ўспомню, здрыгаюся, і дрыжыкі бяруць цела мае.
7 Чаму нягодныя жывуць, дажываюць старасьці, дый сіламі моцныя?
8 Насеньне іхнае ўладзілася перад відам іх, і атожылы іх перад ачыма іхнымі.
9 Дамы іхныя бясьпечныя ад страху, і няма дубца Божага на іх.
10 Бугай іхны запладняе бяз страты; карова іхная целіцца і ня ськідае.
11 Як стаду, высылаюць яны бязьлеткі свае, і дзеці іхныя падскокуюць.
12 Падыймаюцца пад бубён а ліру й вяселяцца пад дуду.
13 Праводзяць дні свае ў дабру і якга зыходзяць да гробу.
14 А прымеж тога яны кажуць Богу: “Адыйдзі ад нас; і знацьця дарогаў ня хочам.
15 Што Ўсемагучы, каб мы служылі Яму? і што за карысьць уцякаць да Яго?”
16 Бачыш, ня ў руках іхных дабро іхнае. Рада нягодных далёка ад мяне!
17 Як часта сьветач нягодных гасьне, і прыходзе на іх бяда іхная, што болі Ён выдзяляе ім у гневе Сваім?
18 Яны будуць, як салома перад ветрам і як умецьце, схопленае віхром.
19 Бог хавае бяспраўе іхнае патомкам іхным; адплаці яму самому, і ён будзе ведаць;
20 Пабачаць вочы ягоныя нішчэньне ягонае, і з гневу Ўсемагучага будзе піць;
21 Бо якое ў яго зычаньне да дому свайго просьле сябе, як лік месяцаў ягоных ператнецца?
22 Ці Бога вучыць веданьня, бачачы, што Ён судзе тых, каторыя на вышыні?
23 Гэты памірае ў супоўнай сіле, будучы бясьпечны і ў супакою;
24 Грудзі ягоныя поўныя малака й шпік косьцяў ягоных вагкі.
25 А гэны памірае ў гарчыні душы, не паспытаўшыся дабра.
26 I яны разам будуць ляжаць у пыле, і чарвяк пакрые іх.
27 Вось, я ведаю думкі вашыя, хітрыкі вашыя ўціскаюць мяне.
28 Калі скажаце: “Ідзе дом князёў і йдзе будан, месца быцьця нягодных?”
29 Ціж вы ня пыталіся ў падарожных і знакоў іхных не пазнаіце?
30 Бо на дзень загубы заховуюць нягодніка, на дзень гневу прыведзены.
31 Хто азнайме ў від яму дарогу ягоную і што ён зрабіў, хто адплаце яму?
32 Яго прапушчаюць да грабоў, і на магіле ягонай ставяць варту.
33 Салодкія яму груды даліны, і за ім кажны чалавек валачэцца, а йдучым перад ім няма ліку.
34 Як жа вы пацешыце мяне пустым? У вадказах вашых застаецца мана».
Кніга Ёвава, 21 глава