1 I быў дзень, і прышлі сынове Божыя стаць перад СПАДАРОМ; памеж іх прышоў і шайтан стаць перад СПАДАРОМ.
2 I сказаў СПАДАР шайтану: «Скуль ты прышоў?» I адказаў шайтан СПАДАРУ, і сказаў: «Я хадзіў па зямлі і абышоў яе».
3 I сказаў СПАДАР шайтану: «Ці зьвярнуў ты ўвагу на слугу Майго Ёва? гэта ж нямаш такога, як ён, на зямлі: чалавек беззаганны, пасьцівы, баіцца Бога й адварачаецца ад ліха, і дагэтуль цьвярды ў сваёй беззаганнасьці; а ты ўзрушаў Мяне на яго, каб зьнішчыць яго бязь віны».
4 I адказаў шайтан СПАДАРУ, і сказаў: «Скура за скуру, але ўсе, што ё ў людзіны, аддасьць яна за душу сваю.
5 Але выцягні ж руку Сваю і даткніся да косьці ягонае й цела ягонага, — ці ня згане ён Цябе ў відзеньне Твае?»
6 I сказаў СПАДАР шайтану: «Вось, ён у руццэ тваёй, адно душу ягоную захавай».
7 I адышоў шайтан ад віду СПАДАРОВАГА, і паразіў Ёва благім скульлям ад ступы нагі ягонае аж да цемені ягонага.
8 I ўзяў ён сабе чэрап, каб скрабаць сябе ім, і сеў сярод попелу.
9 I сказала яму жонка ягоная: «Ты ўсе яшчэ цьвярды ў беззаганнасьці сваёй! Згань Бога й памры».
10 Але ён сказаў ёй: «Ты гукаеш, як адна з дурных гукала; нягож добрае мы будзем прыймаць ад Бога, а благога ня будзем прыймаць?» У вусім гэтым не ізграшыў Ёў вуснамі сваімі.
11 I пачулі тры прыяцелі Ёвавы праз усе гэтае ліха, што прышло на яго, і прышлі кажны із свайго месца: Еліфаз Феманянін а Вілдад Шугянін а Софар Наамацянін, і зышліся разам, каб ісьці паківаць галавою над ім і цешыць яго.
12 I, узьняўшы вочы свае здалеку, яны не пазналі яго; узьнялі голас свой і заплакалі; і разьдзер кажны вопратку сваю, і цярушылі пыл над галавамі сваімі к небу.
13 I сядзелі зь ім на зямлі сем дзён і сем ночаў і ніхто ня гукаў яму ані слова, бо бачылі, што боль ягоны надта вялікі.
Кніга Ёвава, 2 глава