1 «Вось, Я пасылаю Ангіла Свайго, і ачысьце дарогу перад Імною, і зьнецікі прыйдзе да палацу Свайго Тый Спадар, Каторага вы шукаеце, і Ангіл змовы, Каторага вы жадаеце; вось, Ён прыйдзе, — кажа СПАДАР войскаў. —
2 Але хто зможа вытрываць дзень прыходу Яго, і хто ўстое, як Ён зьявіцца? бо Ён — як цяпло літуючае і як мыла мыцьцёхаў;
3 І сядзе літаваць а чысьціць срэбра, і ачысьце сыноў Левавых, і пералітуе іх, як золата а срэбра, і яны будуць СПАДАРУ прыносіць аброк у справядлівасьці.
4 Тады прыемны будзе СПАДАРУ аброк Юды а Ерузаліму, як за дзён даўнейшых і як у старавечных гадох.
5 І дабліжуся да вас дзеля суду, і буду борздым сьветкаю на чараўнікоў а на чужаложнікаў а на хвальшыва прысягаючых а на ўціскаючых найміта ў заплаце, удаву а сірату а на тых, што адпіхаюць чужаземца і не баяцца Мяне, кажа СПАДАР войскаў.
6 Бо Я — СПАДАР, не мяняюся; затым вы, сынове Якававы, ня зьнішчаны.
7 Нават зь дзён айцоў сваіх вы адступілі ад уставаў Маіх і не дзяржалі іх; навярніцеся да Мяне, і я абярнуся да вас, — кажа СПАДАР войскаў. — Але вы скажаце: “Як нам навярнуцца?”
8 Ці можа чалавек глабаць Бога? Вы, адылі, глабалі Мяне. Але вы скажаце: “Чым мы глабалі Цябе?” дзесяцінамі а дарамі.
9 Праклёнам вы пракляты, бо Мяне вы — увесь люд гэты — глабаеце.
10 Прынясіце ўсі дзесяціны да сьвірна, каб была еміна ў доме Маім, і выпрабуйце ж Мяне гэтым, — кажа СПАДАР войскаў: — ці не адчыню Я вам вокны нябёс і ці ня выльлю на вас дабраславенства больш чымся досыць?
11 І Я зганю дзеля вас жаручага, і ён ня будзе псаваць вам плод зямлі, ані зь віна вашага не ападуць без пары плады яго на полю, — кажа СПАДАР войскаў. —
12 І шчасьлівымі вас будуць зваць усі народы, бо вы будзеце зямлёю жаданаю, — кажа СПАДАР войскаў. —
13 Моцныя былі супроці Мяне словы вашыя, — кажа СПАДАР. — Вы, адылі, кажаце: “Што мы гукалі на Цябе?”
14 Вы казалі: “Дарма служыць Богу, і што за карысьць, што мы дзяржалі загады Ягоныя і што хадзілі ў жалобным перад СПАДАРОМ войскаў?
15 І цяпер мы ўважаем гордых за шчасьлівых; нават тыя ўладзіліся, што робяць нягоднасьць, нават тыя, што прабуюць Бога і ўцякаюць”».
16 Тады тыя, што баяцца СПАДАРА, мужавалі адзін із адным. І ўважаў СПАДАР, і пачуў, і кніга-памятка была напісана перад Ім дзеля тых, што баяліся СПАДАРА, і што думалі празь імя Ягонае.
17 «І яны будуць Маімі, — кажа СПАДАР войскаў, — таго дня, як ўчыню скарбам і пашчаджаю іх, як людзіна шчаджае сына свайго, што служа ёй.
18 Тады навернецеся й абачыце розьніцу памеж справядлівага й нягоднага, памеж таго, што служа Богу, і таго, што ня служа Яму.
Кніга прарокі Малаха, 3 глава