1 Бяда месту крыві: усе яно поўнае маны а глабаньня; глабаньне не адходзе ад яго.
2 Сьвіст пугі, і грукат колаў, і іржаньне коні, і драганьне цялежак.
3 Коньнік узьяжджае, палаючы меч а зігцячая дзіда; і забітых множасьць, і вялікі лік трупаў; і няма канца целам, спатыкаюцца на целы іхныя.
4 За множасьць бязулства харошае бязулі, пані чараўніцтва, што прадаець народы бязулствамі сваімі і радзімы — чарамі сваімі.
5 «Вось, Я на цябе, — кажа СПАДАР войскаў, — і загалю крысы твае на від твой, і пакажу народам голасьць тваю і каралеўствам — сорам твой.
6 І кіну агідную брыду на цябе, і зраблю цябе абрыдай, і выстаўлю цябе як дзіва.
7 І станецца, што кажны, каторы гляне на цябе, пабяжыць ад цябе й скажа: “Спустошана Нінева. Хто будзе плакаць па ёй?” ідзе я маю шукаць пацяшыцеляў табе?»
8 Ці ты лепшая за Но-Амон, што жыў меж рэкаў, воды акружылі яго, катораму войскам было мора, і ад мора сьцяна яго?
9 Ефіопа сіла яго, і Ягіпет, і без канца, Пут а Лібяне меж памачнікоў тваіх.
10 Таксама ён выселены, і пайшоў у палон; таксама дзецяняты ягоныя былі разьбітыя на ростанях усіх вуліцаў, і праз пачэсьлівых ягоных кідалі на жэрабя, і ўсі вялікія людзі ягоныя былі спутаны зялезамі.
11 Дык і ты ўп’ешся, і ты схаваешся, ты таксама будзеш шукаць абароны ад непрыяцеля.
12 Усі гарады твае — фіґі ізь сьпелымі фіґамі: калі трасануць іх, яны валяцца ў рот ядучаму.
13 Вось, люд твой — жанкі ўнутры цябе: варагом тваім напіта рашчыненыя брамы зямлі твае; пажэрла цяпло завалы твае.
14 Вады дзеля аблогі пашлі сабе; умацуй гарады свае; ідзі да глінішча, таўчы гліну, рабі моцную цэглу.
15 Там зжарэць цябе цяпло, пасячэць цябе меч, паесьць цябе, як вусень; множся, як вусень, множся, як шаранча.
16 Ты памножыла купцоў сваіх болей за гвезды на небе; шаранча пашырыцца й паляціць.
17 Каранаваныя твае — як шаранча, вайводцы твае — як вялікія казельчыкі, каторых табар у платох сьцюдзёнага дня; як сонца ўзыйдзе, яны адлятаюць, і ня ведама месца іхнае, ідзе яны.
18 Дрэмяць пастыры твае, каролю Асырскі, харобрыя твае супачываюць, разьвеяны люд твой па горах, і няма каму зьберці.
19 Няма загаеньня больцы Тваёй, балючая рана твая; усі, што пачуюць дзейку празь цябе, будуць пляскаць у ладкі празь цябе; бо на каго бязупынку ня прыходзіла нягоднасьць твая?
Кніга прарокі Нагума, 3 глава