1 Праўду, праўду кажу вам: хто не праз дзверы ўвахо́дзіць у двор аве́чы, а ўла́зіць інакш, той зло́дзей і разбойнік;
2 а хто ўвахо́дзіць праз дзве́ры, той пастух авечак;
3 яму прыдзве́рнік адчыня́е, і авечкі голасу яго слу́хаюцца, і сваіх авечак ён клíча па імёнах і выво́дзіць іх;
4 і калі сваіх авечак вы́пусціць, ідзе перад імі, і авечкі за ім ідуць, бо ве́даюць голас яго;
5 за чужы́м жа не по́йдуць, а бу́дуць уцяка́ць ад яго, бо не ве́даюць чужога голасу.
6 Гэтую пры́тчу сказаў ім Іісус. Яны ж не зразуме́лі значэ́ння таго, што́ Ён гаварыў ім.
7 Тады зноў сказаў ім Іісус: праўду, праўду кажу вам: Я — дзве́ры для авечак;
8 усе, колькі іх ні прыхо́дзіла перада Мною, былí зладзе́і ды разбо́йнікі; але авечкі не паслу́халіся іх;
9 Я — дзверы; хто ўво́йдзе праз Мяне, спасёны будзе; і ўво́йдзе, і вы́йдзе, і па́шу зно́йдзе;
10 зло́дзей прыхо́дзіць толькі каб укра́сці, і забíць, і загубíць; Я прыйшоў, каб жыццё ме́лі, і ўдо́сталь ме́лі;
11 Я — Пастыр добры; пастыр добры жыццё сваё аддае́ за авечак,
12 а на́йміт, які не пастыр і якому авечкі не свае́, бачыць, як прыхо́дзіць воўк, і пакіда́е авечак і ўцяка́е, і воўк хапа́е авечак і разганя́е іх;
13 а на́йміт уцяка́е, бо ён на́йміт і не дба́е пра авечак.
14 Я — Пастыр добры і ведаю Маіх, і Мае́ ведаюць Мяне;
15 як ведае Мяне Айцец, так і Я ведаю Айца, і жыццё Маё аддаю́ за авечак;
16 ёсць у Мяне і іншыя авечкі, якія не з гэтага двара́, і тых Мне трэба прыве́сці; і голас Мой яны пачу́юць, і будзе адно ста́да і адзін Пастыр.
17 За тое Айцец Мяне лю́біць, што Я аддаю́ жыццё Маё, каб зноў прыня́ць яго;
18 ніхто не адбіра́е яго ў Мяне, а Я аддаю́ яго Сам; ула́ду ма́ю аддаць яго і ўла́ду ма́ю зноў прыня́ць яго; гэтую за́паведзь атрыма́ў Я ад Айца Майго.
19 І нязго́да зноў узнíкла паміж Іудзеямі з-за гэтых слоў;
20 гавары́лі многія з іх: Ён ма́е ў Сабе дэмана і шале́е; чаго вы Яго слу́хаеце?
21 Іншыя гаварылі: гэта словы не апанта́нага, хіба́ можа дэман адкрыва́ць вочы сляпы́м?
22 І наста́ла ў Іерусаліме свята аднаўле́ння, і была́ зіма;
23 і хадзіў Іісус у хра́ме, у прытво́ры Саламонавым.
24 Абступíлі Яго Іудзеі і казалі Яму: даку́ль Ты будзеш тамíць ду́шы нашы? калі Ты Хрыстос, скажы нам адкры́та.
25 Адказаў ім Іісус: Я сказаў вам, і вы не ве́рыце; справы, якія Я раблю ў імя́ Айца Майго, яны све́дчаць пра Мяне;
26 але вы не ве́рыце, бо вы не з авечак Маіх, як Я сказаў вам;
27 авечкі Мае́ голасу Майго слу́хаюцца, і Я ведаю іх, і яны ідуць за Мною,
28 і Я жыццё вечнае даю́ ім, і не загíнуць даве́ку, і не вы́рве іх ніхто з рукí Маёй;
29 Айцец Мой, Які даў Мне іх, бо́льшы за ўсіх, і ніхто не можа вы́рваць іх з рукí Айца Майго;
30 Я і Айцец — адно.
31 І ўзялí зноў камянí Іудзеі, каб пабíць Яго.
32 Сказаў ім Іісус: многа добрых спраў паказаў Я вам ад Айца Майго; за якую з гэтых спраў вы хочаце пабíць Мяне камяня́мі?
33 Адказалі Яму Іудзеі, гаво́рачы: не за добрую справу мы хочам пабíць Цябе камяня́мі, а за блюзне́рства і за тое, што Ты, бу́дучы чалавекам, робіш Сябе Богам.
34 Адказаў ім Іісус: хіба́ не напíсана ў законе вашым: «Я сказаў: вы багі».
35 Калі Ён назваў бага́мі тых, да каго было зве́рнута слова Божае, а Піса́нне не можа быць пару́шана,
36 тады як жа Таму, Каго Айцец асвяцíў і паслаў у свет, вы ка́жаце: «блюзне́рыш», пако́лькі Я сказаў: «Я Сын Божы»?
37 калі Я не раблю спраў Айца Майго, то не ве́рце Мне;
38 а калі раблю, то, калі Мне не ве́рыце, дык справам ве́рце, каб вы спазна́лі і ўве́равалі, што Айцец ува Мне і Я ў Ім.
39 Тады шукалі зноў, як схапíць Яго, але Ён унíк рук іх
40 і пайшоў зноў за Іардан, на тое месца, дзе ране́й хрысцíў Іаан, і застаўся там.
41 І многія прыйшлí да Яго і гаварылі, што Іаан не зрабіў ніякага цу́ду; але ўсё, што сказаў Іаан пра Яго, праўдзíвае было́.
42 І многія там уве́равалі ў Яго.
Святое Евангелле паводле Іаана, 10 глава