1 І зьвярнуўся тый Ангіл, што гутарыў з імною, і пабудзіў мяне, як людзіну, каторую будзяць зо сну ейнага.
2 І сказаў імне: «Што бачыш ты?» І я сказаў: «Бачу, і во сьветач увесь із золата з чараю на версе, і сем лянпаў на ім, і сем рулькаў да сямёх лянпаў, што на версе яго.
3 І дзьве алівы ля яго: адна справа чары, а другая зьлева яе».
4 Тады я адказаваў і казаў Ангілу, што гутарыў з імною: «Што гэта, Спадару мой?»
5 І адказаў Ангіл, што гутарыў з імною, і сказаў імне: «Ці ты ня ведаеш што гэта?» І сказаў я: «Не, Спадару мой».
6 І адказаў і гукаў імне, кажучы: «Гэта слова СПАДАРОВА Зэрувавелю, каторае кажа: “Ня войскам ані сілаю, але Духам Маім, — кажа СПАДАР войскаў. —
7 Хто ты, вялікая гара? перад Зэрувавелям — раўніна, і ён прынясець вугольны камень із гуканьням: ‘Ласка, ласка яму!’”»
8 І было слова СПАДАРОВА імне, кажучы:
9 «Рукі Зэрувавелявы палажылі под дому гэтага, і рукі ягоныя скончаць яго; і даведаешся, што СПАДАР войскаў паслаў мяне да вас;
10 Бо хто пагрэбаваў бы днём дробязяў? бо будуць цешыцца і абачаць праўду ў руццэ Зэрувавеля гэтыя сем ачоў СПАДАРОВЫХ, што абягаюць па ўсёй зямлі».
11 І адказаў я, і сказаў яму: «Што гэта за дзьве алівы справа сьветча і зьлева яго?»
12 І я адказаў удругава, і сказаў яму: «Што за дзьве аліўныя галузы, каторыя перазь дзьве залатыя рулі выліваюць золата ізь сябе?»
13 І ён сказаў імне, кажучы: «Ці ты ня ведаеш, што гэта?» І я сказаў: «Не, Спадару мой!»
14 І сказаў ён: «Гэта два памазанцы, што стаяць ля Спадара ўсяе зямлі».
Кніга прарокі Захары, 4 глава