1 Пасля́ гэ́тага пачу́ў я нíбы го́лас гу́чны вялíкага мно́ства людзе́й на не́бе, якія каза́лі: алілу́ія! спасе́нне, і сла́ва, і го́нар, і сíла Госпаду Богу нашаму!
2 Таму што íсцінныя і пра́ведныя суды́ Яго; бо Ён асудзíў ту́ю блуднíцу вялíкую, якая разбэ́сціла зямлю́ блу́дам сваім, і спагна́ў Ён за кроў рабо́ў Сваіх ад рукí яе.
3 І другí раз прамо́вілі яны: алілу́ія! І дым ад яе ўздыма́ўся на ве́кі вяко́ў.
4 І два́ццаць чаты́ры ста́рцы і чаты́ры жывёлы ўпа́лі і пакланíліся Богу, Які сядзíць на прасто́ле, і каза́лі: амíнь! алілу́ія!
5 І ад прасто́ла разда́ўся го́лас, які каза́ў: хвалíце Бога нашага, усе рабы́ Яго і тыя, што бая́цца Яго, малы́я і вялíкія.
6 І пачу́ў я нíбы го́лас вялікага мно́ства людзе́й, і нíбы шум вод многіх, і нíбы гук грамо́ў мо́цных, якія гавары́лі: алілу́ія! бо стаў ца́рстваваць Гасподзь Бог Уседзяржы́цель.
7 Узра́дуемся, і ўзвесялíмся, і ўзнясём сла́ву Яму; бо наста́ла вясе́лле А́гнца і жо́нка Яго падрыхтава́ла сябе.
8 І да́дзена ёй было́ апрану́цца ў вісо́н чы́сты і све́тлы; вісо́н жа — гэта пра́веднасць святы́х.
9 І сказа́ў мне А́нгел: напішы́: «блажэ́нныя тыя, хто паклíканы на вясе́льную вячэ́ру А́гнца». І ка́жа мне: гэта íсцінныя сло́вы Бога.
10 І ўпаў я да ног яго, каб пакланíцца яму. Але ён сказаў мне: глядзí, не рабí гэтага; я такі ж раб, як ты і браты́ твае, што ма́юць све́дчанне Іісу́сава; Богу пакланíся, бо све́дчанне Іісу́сава — дух праро́цтва.
11 І ўба́чыў я не́ба раскры́тае, і вось конь бе́лы, і Той, Хто сядзíць на ім, Ве́рны і Ісцінны, і Ён пра́ведна су́дзіць і вядзе́ вайну.
12 Во́чы ж Яго — як по́лымя во́гненнае, і на галаве́ ў Яго мно́ства дыядэ́м; Ён ма́е імя́ напíсанае, якога ніхто не ве́дае, а толькі Ён Сам.
13 І апра́нуты Ён у адзе́нне акрыва́ўленае. І называ́ецца Ён íмем «Слова Божае».
14 І во́інствы нябе́сныя ру́халіся ўслед за Ім на ко́нях бе́лых, апра́нутыя ў вісо́н бе́лы і чы́сты.
15 І з ву́снаў Яго выхо́дзіць меч во́стры, каб ім паразíць наро́ды. І Ён па́свіць іх жазло́м жале́зным; і то́пча Ён выціска́льню віна́ я́расці і гне́ву Бога Уседзяржы́целя.
16 І ма́е Ён на адзе́нні і на сцягне́ Сваім імя́ напíсанае: «Цар над цара́мі і Улада́р над уладара́мі».
17 І ўба́чыў я аднаго́ А́нгела, які стая́ў на со́нцы; і ён усклíкнуў гу́чным го́ласам, ка́жучы ўсім пту́шкам, што ляце́лі высо́ка ў не́бе: ляцíце, збіра́йцеся на вялíкую вячэ́ру Божую,
18 каб з’е́сці це́лы царо́ў, і це́лы тысячанача́льнікаў, і це́лы мо́цных, і це́лы ко́ней і тых, што сядзя́ць на іх, і це́лы ўсіх свабо́дных і рабо́ў, і малы́х і вялíкіх.
19 І ўба́чыў я зве́ра, і царо́ў зямны́х, і во́йскі іх, сабра́ныя, каб уступíць у бíтву з Тым, Хто сядзíць на канí, і з во́інствам Яго.
20 І схо́плены быў звер і з ім ілжэпраро́к, што здзяйсня́ў перад ім знаме́нні, якімі ён увёў у зман тых, што прынялí кляймо́ зве́ра і пакланя́ліся выя́ве яго; або́два жывы́мі былí ўкíнуты ў во́зера во́гненнае, што гарэ́ла се́раю.
21 А аста́тнія былí забíты мячо́м, што выхо́дзіў з ву́снаў Таго, Хто сядзíць на канí; і ўсе пту́шкі нае́ліся це́ламі іх.
Апакаліпсіс, або Адкравенне святога Апостала Іаана Багаслова, 19 глава