1 Пасля́ гэтага ўба́чыў я іншага А́нгела, які сыхо́дзіў з не́ба і меў ула́ду вялíкую; і зямля́ асвятлíлася ад сла́вы яго.
2 І ўсклíкнуў ён мо́цна, гу́чным го́ласам ка́жучы: паў, паў Вавіло́н, вялíкая блуднíца, і стаў жытло́м дэ́манаў, і цямнíцаю для ўсякага ду́ха нячы́стага, і цямнíцаю для ўсякага пта́ства нячы́стага і агíднага; таму што віно́м я́расці блу́ду свайго напаíла яна ўсе наро́ды;
3 і цары́ зямны́я блудадзе́йнічалі з ёю, і купцы́ зямны́я разбагаце́лі ад вялíкай раско́шы яе.
4 І пачу́ў я іншы го́лас з не́ба, які каза́ў: вы́йдзі ад яе, наро́д Мой, каб не саўдзе́льнічаць вам у граха́х яе і каб не спасцíглі вас бе́дствы яе;
5 бо грахí яе дасягну́лі да не́ба, і згада́ў Бог злачы́нствы яе.
6 Адплацíце ёй так, як яна плацíла вам, і ўдвая́ адда́йце ёй паво́дле спраў яе; у ча́шу, у якую наліва́ла яна віно́, налíце ёй удвая́.
7 Колькі праслаўля́ла яна сябе і раскашава́ла, столькі да́йце ёй паку́т і го́ра. Бо яна ка́жа ў сэ́рцы сваім: «сяджу́ як цары́ца, і не ўдава́ я, і не ўба́чу го́ра!»
8 За гэта ў адзін дзень пры́йдуць бе́дствы на яе, смерць, і го́ра, і го́лад, і будзе спа́лена агнём, таму што мо́цны Гасподзь Бог, Які су́дзіць яе.
9 І будуць пла́каць і рыда́ць па ёй цары́ зямны́я, якія блудадзе́йнічалі і раскашава́лі з ёю, калі ўба́чаць дым спале́ння яе,
10 сто́ячы во́ддаль з-за стра́ху ад паку́т яе і ка́жучы: го́ра, го́ра табе, го́рад вялíкі Вавіло́н, го́рад мо́цны! бо ў адзін мо́мант прыйшло́ асуджэ́нне табе!
11 І купцы́ зямны́я будуць пла́каць і тужы́ць па ёй, бо тава́раў іх больш ніхто не купля́е,
12 тава́раў зо́лата, і срэ́бра, і камянёў кашто́ўных, і жэ́мчугу, і вісо́ну, і парфíры, і шо́ўку, і пу́рпуру, і ўсякага дрэ́ва духмя́нага, і ўсякага вы́рабу са слано́вай ко́сці, і ўсякага вы́рабу з дрэ́ва кашто́ўнага, і з ме́дзі, і з жале́за, і з марму́ру,
13 і кары́цы, і фімія́му, і мíра, і ла́дану, і віна́, і але́ю, і мукí, і пшанíцы, і буйно́й скацíны, і аве́чак, і ко́ней, і каляснíц, і цел і душ чалаве́чых.
14 І пладо́ў, якіх жада́е душа́ твая, не ста́ла ў цябе, і ўсяго тлу́стага і раско́шнага не ста́ла ў цябе, і ты ўжо не зно́йдзеш гэтага.
15 Хто гандлява́ў гэтым, хто ўзбагацíўся ад яе, ста́нуць во́ддаль, з-за стра́ху ад паку́т яе, пла́чучы, і смутку́ючы,
16 і ка́жучы: го́ра, го́ра табе, го́рад вялíкі, убра́ны ў вісо́н, і парфíру, і пу́рпур і аздо́блены зо́латам, і камяня́мі кашто́ўнымі, і жэ́мчугам,
17 бо ў адзін мо́мант знíкла такое бага́цце! І кожны стырнавы́, і ўсе, што плыву́ць на карабля́х, і маракí, і ўсе, хто гандлю́е на мо́ры, ста́лі во́ддаль
18 і крыча́лі, гле́дзячы на дым спале́ння яе і ка́жучы: якí горад падо́бны на гэ́ты го́рад вялíкі?
19 І пасы́палі по́пелам гало́вы свае́ і крыча́лі, пла́чучы і смутку́ючы, і каза́лі: го́ра, го́ра табе, го́рад вялíкі, кашто́ўнасцямі якога ўзбагацíліся ўсе, хто ма́е караблí на мо́ры, таму што ў адзін мо́мант ты быў спусто́шаны.
20 Ра́дуйся гэтаму, не́ба, і святы́я Апо́сталы, і праро́кі, бо здзе́йсніў Бог суд ваш над ім.
21 І адзін мо́цны А́нгел узяў ка́мень, падо́бны на вялíкі жаро́н, і кíнуў у мо́ра, ка́жучы: з такою сíлаю бу́дзе нізры́нуты Вавіло́н, вялікі го́рад, і ўжо не будзе яго.
22 І го́ласу гусляро́ў, і спевако́ў, і жале́йшчыкаў, і трубачо́ў ужо не будзе чува́ць у табе; і нія́кага раме́сніка, і нія́кага рамяства́ ўжо не будзе ў табе, і гу́ку ад жо́рнаў ужо не будзе чува́ць у табе;
23 і святло́ свяцíльніка ўжо не з’я́віцца ў табе; і го́ласу жаніха́ і няве́сты ўжо не будзе чува́ць у табе; таму што купцы́ твае былí вяльмо́жамі зямны́мі, і чарадзе́йствам тваім уве́дзены ў зман усе наро́ды.
24 І ў ім зно́йдзена кроў праро́каў, і святы́х, і ўсіх забíтых на зямлí.
Апакаліпсіс, або Адкравенне святога Апостала Іаана Багаслова, 18 глава