1 І ўба́чыў я яшчэ́ аднаго А́нгела мо́цнага, які сыхо́дзіў з не́ба, аху́таны во́блакам; над галаво́ю яго — вясёлка, і аблíчча яго — як со́нца, і но́гі яго — як слупы́ во́гненныя.
2 І ў руцэ́ яго была́ кнíжка разго́рнутая; і паста́віў ён пра́вую нагу́ сваю на мо́ра, а ле́вую на зямлю́.
3 І ўсклíкнуў гу́чным го́ласам, як рыка́е леў; і калі ён усклíкнуў, тады сем грамо́ў прамо́вілі галаса́мі сваíмі.
4 І калі сем грамо́ў прамо́вілі галаса́мі сваімі, я хаце́ў быў піса́ць; але пачу́ў го́лас з не́ба, які каза́ў мне: запяча́тай тое, што прамо́вілі сем грамо́ў, і не пішы́ гэтага.
5 І А́нгел, якога я ба́чыў, як стая́ў ён на мо́ры і на зямлí, узня́ў руку́ сваю́ да не́ба
6 і кля́ўся Тым, Які жыве́ ў ве́кі вяко́ў, Які ствары́ў не́ба і ўсё, што на ім, зямлю́ і ўсё, што на ёй, і мо́ра і ўсё, што ў ім, — што ча́су ўжо не будзе;
7 але ў тыя дні, калі прагучы́ць го́лас сёмага А́нгела, калі ён затру́біць, тады здзе́йсніцца та́йна Божая, як Ён дабраве́сціў раба́м Сваім, праро́кам.
8 І го́лас, які пачу́ў я з не́ба, зноў загавары́ў са мною і сказа́ў: ідзі, вазьмí разго́рнутую кнíжку з рукí А́нгела, які стаíць на мо́ры і на зямлí.
9 І я пайшо́ў да А́нгела і сказа́ў яму́: дай мне кнíжку. Ён сказа́ў мне: вазьмí і з’еш яе; яна будзе го́ркаю ў чэ́раве тваім, але ў ву́снах тваіх будзе сало́дкаю, як мёд.
10 І ўзяў я кнíжку з рукí А́нгела і з’еў яе; і яна ў ву́снах маіх была́ сало́дкаю, як мёд; а калі з’еў яе, то го́рка ста́ла ў чэ́раве маім.
11 І сказа́ў ён мне: табе́ нале́жыць зноў праро́чыць пра наро́ды, і плямёны, і мо́вы, і царо́ў мно́гіх.
Апакаліпсіс, або Адкравенне святога Апостала Іаана Багаслова, 10 глава