1 Дык вось, будзем асцерага́цца, каб, пакуль яшчэ застаецца ў сіле абяцанне пра ўваход у спакой Яго, не аказалася, што нехта з вас спазніўся.
2 Бо і нам да́дзена дабравесце, як і тым; але не пайшло ім на карысць слова пачутае, не спалучы́ўшыся з вераю тых, якія пачулі.
3 А ўваходзім у спакой мы, якія ўверавалі, бо Ён сказаў: «Я пакляўся ў гневе Маім, што яны не ўвойдуць у спакой Мой», хоць справы Яго былі здзейснены на пачатку свету.
4 Таму што ска́зана недзе пра сёмы дзень так: «і спачыў Бог у дзень сёмы ад усіх спраў Сваіх».
5 І яшчэ тут: «не ўвойдуць у спакой Мой».
6 Дык вось, паколькі некаторым застае́цца магчымасць увайсці ў яго, а тыя, каму раней абве́шчана, не ўвайшлі з-за непакорлівасці,
7 то Ён зноў вызначае пэўны дзень — «сёння», гаворачы праз Давіда, пасля такога доўгага часу, як вышэй сказана: «сёння, калі пачуеце голас Яго, не зрабіце жорсткімі сэрцы вашы».
8 Бо калі б Іісус Навін увёў іх у спакой, то не гаварылася б пасля гэтага пра іншы дзень.
9 Таму для народа Божага суботні спакой яшчэ наперадзе.
10 Бо хто ўвайшоў у спакой Яго, той і сам спачыў ад спраў сваіх, як Бог — ад Сваіх.
11 Дык вось, пастараемся ўвайсці ў той спакой, каб хто-небудзь не паў, пераняўшы той самы прыклад непакорлівасці.
12 Бо слова Божае — жывое, і дзейснае, і вастрэйшае за любы меч двухбаковы, і пранікае яно да раздзялення душы́ і духа, суставаў і мозгу касцей, і су́дзіць помыслы і намеры сэрца.
13 І няма стварэння, схаванага ад Яго, а ўсё аголена і адкрыта перад вачыма Яго: Яму дадзім адказ.
14 Дык вось, маючы Першасвятара вялікага, Які прайшоў нябёсы, Іісуса, Сына Божага, будзем цвёрда трымацца вызнання нашага.
15 Бо мы маем не такога першасвятара, што не можа пакутаваць разам з намі ў немачах нашых, а Такога, што зазнаў усё, падобна нам, акрамя граху.
16 Таму прысту́пім з адвагаю да прастола благадаці, каб атрымаць міласць і здабыць благадаць для своечасовай дапамогі.
Да Яўрэяў Пасланне святога Апостала Паўла, 4 глава