1 Сказаў жа Ён вучням Сваім: немагчы́ма, каб не прыйшлí спаку́сы, але гора таму, праз каго яны прыхо́дзяць;
2 лепш было б яму́, калі б жаро́н млынавы́ павесілі на шы́ю яму́ ды ўкíнулі ў мора, чым каб ён спакусíў аднаго з малы́х гэтых.
3 Будзьце ўва́жлівымі да сябе. Калі саграшы́ць су́праць цябе брат твой, вы́гавары яму, і калі пака́ецца, дару́й яму;
4 і калі сем разоў на дзень саграшы́ць су́праць цябе, і сем разоў на дзень зве́рнецца, ка́жучы: ка́юся, — дару́й яму.
5 І сказалі Апосталы Госпаду: прымно́ж нам веру.
6 Гасподзь жа сказаў: калі б вы ме́лі веру з гарчы́чнае зе́рне і сказалі шаўко́ўніцы гэтай: вы́рвіся з ко́ранем і перасадзíся ў мора, — і яна паслу́халася б вас.
7 Хто з вас, ма́ючы раба́, які арэ́ ці пасе́, пасля вярта́ння яго з поля, скажа яму: адразу ж ідзі за стол?
8 А хіба́ не скажа яму: прыгату́й мне павячэ́раць і, падпераза́ўшыся, служы́ мне, паку́ль буду есці і піць, а потым еж і пі сам?
9 Ці падзякуе ён рабу гэтаму, што зрабіў зага́данае? Не думаю.
10 Так і вы, калі зробіце ўсё зага́данае вам, кажыце: мы нічога не ва́ртыя рабы, бо зрабілі тое, што павінны зрабіць.
11 І ста́лася: ідучы́ ў Іерусалім, Ён прахо́дзіў паміж Самары́яй і Галіле́яй.
12 І калі ўваходзіў Ён у нейкае паселішча, сустрэлі Яго дзесяць чалавек пракажоных, якія спыніліся воддаль;
13 і яны голасна казалі: Іісусе Настаўнік, памілуй нас.
14 І, убачыўшы, Ён сказаў ім: ідзіце, пакажыцеся святарам. І сталася: калі яны ішлі — ачы́сціліся.
15 Адзін жа з іх, убачыўшы, што ацаліўся, вярнуўся, голасна славячы Бога,
16 і ўпаў ніц да ног Яго, дзякуючы Яму, і гэта быў Самаранíн.
17 І ў адказ Іісус сказаў: ці не дзесяць ачысціліся? а дзе ж дзевяць?
18 хіба́ не знайшлося з іх нікога, хто б вярнуўся аддаць хвалу Богу, акрамя гэтага іншародца?
19 І сказаў яму: устань і ідзі, вера твая ўратавала цябе.
20 А як спыталіся фарысеі, калі пры́йдзе Царства Божае, Ён, адка́зваючы ім, сказаў: не пры́йдзе Царства Божае прыкме́тна,
21 і не скажуць: «вось, яно тут», ці: «вось, там». Бо вось, Царства Божае ўнутры́ вас.
22 Сказаў жа вучням Сваім: пры́йдуць дні, калі пажада́еце ўба́чыць хоць бы адзін з дзён Сына Чалавечага, і не ўбачыце;
23 і скажуць вам: «вось, тут», ці: «вось, там», — не выходзьце і не ганяйцеся;
24 бо як маланка, блíскаючы, ад аднаго краю нябёс да другога свеціць, так будзе Сын Чалавечы ў дзень Свой.
25 Але перш нале́жыць Яму многа адпаку́таваць і быць адры́нутым родам гэтым.
26 І як было́ ў дні Ноя, так будзе і ў дні Сы́на Чалавечага:
27 елі, пілí, жаніліся, выхо́дзілі за́муж да таго дня, як увайшоў Ной у каўчэг; і прыйшоў патоп і вы́нішчыў усіх.
28 Таксама, як было і ў дні Лота: елі, пілí, купля́лі, прадава́лі, садзíлі, будава́лі;
29 а ў той дзень, калі вы́йшаў Лот з Садо́ма, пралілíся дажджом з неба агонь і се́ра і вы́нішчылі ўсіх;
30 так будзе і ў той дзень, калі Сын Чалавечы я́віцца.
31 У той дзень хто будзе на да́ху, а рэ́чы яго ў доме, няхай не сыхо́дзіць узяць іх; і хто будзе на полі, таксама няхай не вярта́ецца назад.
32 Па́мятайце пра жонку Лотаву.
33 Хто будзе старацца ўратава́ць душу́ сваю, той загу́біць яе, а хто загу́біць яе, той ажы́віць яе.
34 Кажу вам: у тую ноч будуць двое на адной пасцелі: адзін будзе ўзя́ты, а другі пакíнуты;
35 будуць дзве разам малоць: адна будзе ўзя́та, а другая пакíнута;
36 двое будуць на полі: адзін будзе ўзя́ты, а другі пакíнуты.
37 І ў адказ сказалі яму: дзе, Госпадзí Ён жа сказаў ім: дзе це́ла, там збяру́цца і арлы.
Святое Евангелле паводле Лукі, 17 глава