1 Ці ведаеш ты час, калі нараджаюць дзікія козы на скалах, і ці заўважаў роды казуль?
2 Ці можаш разьлічыць месяцы цяжарнасьці іхняй? і ці ведаеш час родаў іхніх?
3 Яны згінаюцца, нараджаючы дзяцей сваіх, выкідваючы свае ношы;
4 дзеці іхнія ўбіраюцца ў сілу, растуць на полі, сыходзяць і не вяртаюцца да іх.
5 Хто пусьціў дзікага асла на волю, і хто разьвязаў повязі кулану,
6 якому стэп Я прызначыў домам і саланчакі — жытлішчам?
7 Ён сьмяецца з гарадскога шматлюдства і ня чуе крыкаў паганятага,
8 па горах шукае ежы сабе і ганяецца за ўсякаю зелянінаю.
9 Ці захоча аднарог служыць табе і ці заначуе каля ясьляў тваіх?
10 Ці можаш вяроўкаю прывязаць аднарога да баразны, і ці будзе ён за табою баранаваць тваё поле?
11 Ці паспадзяваешся на яго, таму што ў яго вялікая сіла, і ці дасі яму працу тваю?
12 Ці паверыш яму, што ён насеньне тваё верне і складзе на гумно тваё?
13 Ці ты даў прыгожыя крылы паве і перэе і пух страўсу?
14 Ён пакідае яйкі свае на зямлі і на пяску грэе іх,
15 і забывае, што нага можа раздушыць іх і польны зьвер можа растаптаць іх;
16 ён жорсткі да дзяцей сваіх, як бы не да сваіх, і не баіцца, што праца ягоная будзе марная,
17 таму што Бог ня даў яму мудрасьці і не ўдзяліў яму глузду;
18 а калі падымаецца на вышыню, сьмяецца з каня і вершніка ягонага.
19 Ці ты даў каню сілу і апрануў шыю ягоную ў грыву?
20 Ці можаш ты спалохаць яго, як саранчу? Храп ноздраў ягоных — жудасьць;
21 капае нагамі зямлю і захапляецца сілаю; ідзе насустрач зброі;
22 ён сьмяецца зь небясьпекі і не палохаецца і не адварочваецца ад меча;
23 калчан гучыць над ім, бліскае капэё і дзіда;
24 у парыве і лютасьці ён глытае зямлю і ня можа стаяць пры гуку трубы;
25 пры трубным гуку ён падае голас: гу! гу! і здалёк чуе бітву, зычныя галасы правадыроў і крык.
26 Ці тваёю мудрасьцю лётае каршук і кіруе крылы свае на поўдзень?
27 Ці па тваім слове ўзносіцца арол і кладзе на вышыні гняздо сваё?
28 Ён жыве на скале і начуе на зубцы ўцёсаў і на месцах недаступных;
29 адтуль выглядвае сабе ежу: вочы яго глядзяць далёка;
30 птушаняты ягоныя пэюць кроў, і дзе труп, там і ён.
31 І гаварыў Гасподзь далей і сказаў Ёву:
32 ці будзе спаборнік з Усеўладным яшчэ вучыць? Выкрывальнік Бога хай адказвае Яму.
33 І адказваў Ёў Госпаду, і сказаў:
34 вось, я нікчэмны; што буду я адказваць Табе? Руку маю кладу на вусны мае.
35 Аднойчы я казаў, — цяпер адказваць ня буду, нават двойчы, але болей ня буду.
Кніга Ёва, 39 глава