1 Хіба́ вы не ведаеце, браты, — бо я кажу тым, хто ведае закон, — што закон ма́е ўладу над чалавекам, пакуль ён жывы́?
2 Замужняя жанчына да жывога мужа прывя́зана законам; калі ж памрэ муж, яна вызваля́ецца ад закону заму́жжа.
3 Таму пры жывым мужу яна будзе называцца пралюбадзейкаю, калі выйдзе замуж за другога; калі ж памрэ муж, яна свабодная ад закону і не будзе пралюбадзейкаю, выйшаўшы замуж за другога.
4 Так і вы, браты мае́, памерлі для закону Целам Хрыстовым, каб нале́жаць другому, Уваскрэсламу з мёртвых, каб мы прыносілі плод Богу.
5 Бо калі мы жылí паводле плоці, тады стра́сці грахоўныя, якія выяўля́е закон, дзейнічалі ў членах нашых, каб плод прыно́сіць смерці;
6 але цяпер, памёршы для закону, якім былí звя́заны, мы вы́зваліліся ад яго, каб нам служы́ць Богу ў новым духу, а не паводле старой літары.
7 Дык што скажам? што закон — грэх? Ні ў якім разе; але я пазнаў грэх не інакш, як праз закон, бо я не разумеў бы і пажа́днасці, калі б закон не казаў: «не пажада́й».
8 Але грэх, знайшоўшы падставу ў запаведзі, вы́клікаў ува мне ўсякую пажа́днасць; бо без закону грэх мёртвы.
9 Я жыў не́калі без закону; але калі прыйшла запаведзь, то грэх ажыў,
10 а я памёр; такім чынам, запаведзь, да́дзеная для жыцця, прывяла мяне да смерці,
11 бо грэх, знайшоўшы падставу ў запаведзі, увёў мяне ў зман і праз яе ўмярцвіў.
12 Так што закон святы́ і запаведзь святая, і праведная, і добрая.
13 Дык няўжо добрае стала для мяне смерцю? Ні ў якім разе; але стаў ёю грэх, каб быць вы́яўленым як грэх, які праз добрае нясе мне смерць, каб грэх стаў непамерна грэшным праз запаведзь.
14 Мы ж ведаем, што закон — духоўны, а я — цялесны, перада́дзены граху.
15 Бо не разумею, што раблю: паколькі не тое раблю, што хачу, а што ненавіджу, тое раблю.
16 Калі ж я раблю тое, чаго не хачу, то пагаджа́юся з законам, што ён добры,
17 і таму ўжо не я раблю гэта, а грэх, які жыве ўва мне.
18 Бо я ведаю, што не жыве ўва мне, гэта значыць у плоці маёй, добрае; таму што жаданне дабра ёсць ува мне, але каб зрабіць дабро — таго няма.
19 Дабра, якога хачу, я не раблю, а зло, якога не хачу, раблю.
20 Калі ж раблю тое, чаго не хачу, то ўжо не я раблю гэта, а грэх, які жыве ўва мне.
21 Дык вось, я знаходжу закон: калі хачу рабіць добрае, то ўва мне прысутнічае злое.
22 Бо паводле ўнутранага чалавека я ма́ю асалоду ў законе Божым;
23 але ў членах маіх бачу іншы закон, які змагаецца су́праць закону розуму майго і бярэ мяне ў палон закону грахоўнага, які знаходзіцца ў членах маіх.
24 Няшчасны я чалавек! хто збавіць мяне ад гэтага цела смерці?
25 Дзякую Богу праз Іісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык вось, сам я розумам служу закону Божаму, а плоццю — закону грахоўнаму.
Да Рымлян Пасланне святога Апостала Паўла, 7 глава